Onkwetsbaarheid Is Eenzaamheid

Wat is er de laatste jaren toch met mij gebeurd? Ik heb harten verscheurd maar nooit getreurd of gezeurd Ik was afgesloten, zelfs ongeinterresseerd. Met een houding van "Het gaat toch wel een keer verkeerd". En inderdaad, vroeg of laat was het altijd raak. Maar het deed me niets, het was slechts vermaak. Ik kon praten, ik kon lachen, ik kon neuken, ik kon kussen. Maar altjd zat mijn zelfbescherming er tussen. Geen condoom, maar een hinderlijke, innerlijke muur. Als bescherming tegen het kwetsen en puur. De angst om voluit te gaan, echt bang Een dwang van geforceerde gedachtengang. Ik hoorde wel het "hou van jou en blijf je trouw". Maar ik dacht bij mezelf: "Ach mens, kom nou!" Want echte liefde was iets voor zoete dromen, Dus ik wachtte tevergeefs of het ooit zou komen. Maar nu is het voluit of onderuit! Want onkwetsbaarheid is eenzaamheid. Er is lef voor nodig om voluit te gaan. Je neemt het risico verlaten in de kou te staan. Het blijft een gok want het gaat wel of niet verkeerd. Maar je bereikt niets als je niets investeerd. Er is altijd wel iemand die de moeite waard is. En ik wil het laten weten voor het weer te laat is. Jaren was ik gesloten, nu ga ik open En m'n leven is nog nooit zo relaxed verlopen! Ik heb altijd maar getwijfeld verliefd of niet? Is dit de ware of weer de zoveelste griet? En ik wou dat ik een keertje enthousiast kon zijn. En ook bij een verrassing echt een keer verrast kon zijn. Maar ik was altijd te schichtig en te voorzichtig. Nooit te opzichtig en ondoorzichtig Door tegenslagen bijna de hoop verloren Zocht ik liefde als een junk die een hit moet scoren. Net toen ik ging geloven dat je het moest kopen. En niet hopen, toen gingen mijn ogen open. Het begon zoals gewoonlijk door aantrekkingskracht. Maar wat ik later dacht had ik toen nooit verwacht. Eerst was het "niet verliefd is niet getreurd". Maar voor ik het besefde was alles al gebeurd. En nou gaat het me niet meer om mezelf of om m'n poen. Want toen was toen, en dit keer zal ik m'n best doen! Maar nu is het voluit of onderuit! Want onkwetsbaarheid is eenzaamheid. Er is lef voor nodig om voluit te gaan. Je neemt het risico verlaten in de kou te staan. Het blijft een gok want het gaat wel of niet verkeerd. Maar je bereikt niets als je niets investeerd. Er is altijd wel iemand die de moeite waard is. En ik wil het laten weten voor het weer te laat is. Jaren was ik gesloten, nu ga ik open En m'n leven is nog nooit zo relaxed verlopen! En wat mij betreft mag het zo blijven... En ik heb niemand nodig om sterk te staan. Ik heb de discipline zelf aan het werk te gaan. Ik hoef met niemand aan te pappen om mezelf te snappen. En al m'n problemen kan ik zelf opkanppen. Nee, ik heb niemand nodig om door te gaan. Ik heb de kracht om me zelf er door te slaan. Maar ik besef nu later deze eenzame strijd. Want ontkwetsbaarheid is eenzaamheid! Eenzaamheid.