Nafir

مَجنونم بی کم و کاست سالهاست دادم سینمو چاک من تو آتیش دارم گُر میگیرم تو کجایِ جَهَنمی بی کس و کار؟ قانون میکِشن و میخَرَنِت من، میپَرم أز رو این فَقَره سرتو بالا بگیر کی زدتت؟ راه میرم رو قلب خطر، واسه خلق اثر چرتکه ی عقل، واسه دلال من جُرمِ جُنونَم، بازیچه ی سُربِ قُرونم دست بذار رو کُلِّ وجودم من خُنیاگر سُرمه ی خونم وقتی ته خطی خَطُّ میکنه لِه حیوونِ ناطِق میکنه هِی کُلِّ زندگیم شیش و بشه قمار، خط، راه، پوتین، غبار، گَرد من یعنی سوال، دَرد بذار تِکون بخوره همه درسا بهتر نیومده دوره ی مَستا به سَر عمر و میخوام با اَلکُلِ شَک نیستم اون که تو خواب بِمیره تو فِکر نون و آب بمیره بذار ذِهنم بو خِشاب بگیره تو کلِّ مَنَم تو حجاب بِمیره کویرم، خاطی خَطیرَم من عُمقِ زَخمِ عَدل پشتِ قافیه نَفیرَم تَنَم سرزمینه سالیانِ جَنگه