Khiale Parvaz

اگه بپرم خانواده چی یه رفیق شعرای عاشقانه چی با خیال نشستیم لب پنجره، دستمو میگیره سردشه، میگه بپریم که فصلشه، میگه میخواد منو هنوز تو نقششه چرا باید بترسن همه از دستای پر، از جیبای خالی چرا تو خونه ای که توش قد کشیدیم دیگه حتی برا خودمون جا نی اینا رو بهش میگم میره تو فکر، میگه بعضی وقتا دست خودمو میسوزونم که فقط یچیزی رو کنم حس میدونی خودمونم بفروشیم ماها باز داریم قسط دیدی همچینم که میگفتن دنیا قشنگ نبودا، ما زیاد چرخیدیم، تقصیر فلک نبودا میگه بپریم اینجا جای موندن نی دیگه هیچ دلیلی انگار واسه خوندن نی یه بار زنده ایم، یه بار زنده ایم تقدیر ما سوختن نی میگه بپریم اینجا جای موندن نی دیگه هیچ دلیلی انگار واسه خوندن نی یه بار زنده ایم، یه بار زنده ایم تقدیر ما سوختن نی خوب حالا اینا رو ولش کن، چمدونت مثل دلت پر، عیب نداره اگه این مشکلا، باز بهم گره خورد، بهترین بلیطو برای پریدن رزرو کن بهترین بلیطو منم بعضی وقتا میاد تو سرم که برم اما، اگه بپرم خانواده چی، رفیق، شعرای عاشقانه چی قرقره الکل، اگه فکر کردی خیلی گرگی بیا لای ما بشین، خودتم میدونی رسوندن یه سری اوضاع، اصلاً کار واژه نی دستمو میگیره سفت تر، بهم میگه کی از تو بهتر تو که تنها رو پاهاتی، پس تنهایی بپر! بهش میگم تو خیالی کنارم تو پرواز قبل دوتا بالمو دادم الان فرشته ها هوا منو دارن و زنده ایم هنو لا آدمو آهن میگه بپریم اینجا جای موندن نی دیگه هیچ دلیلی انگار واسه خوندن نی یه بار زنده ایم، یه بار زنده ایم تقدیر ما سوختن نی میگه بپریم اینجا جای موندن نی دیگه هیچ دلیلی انگار واسه خوندن نی یه بار زنده ایم، یه بار زنده ایم تقدیر ما سوختن نی نه، یادم نمیره، هیچوقت اون کوچرو اون خونه رو نگو نرو