Efimerevon Farmakio

Στο δρόμο περπατούσα μοναχός Κλαμένος και θλιμμένος δυστυχώς Κουνούσα το κεφάλι δεξιά κι αριστερά Και μ' έπιασε μια ζάλη, μου 'ρθε μια σκοτεινιά Την άκουσε ο λαιμός μου, την άκουσα κι εγώ Μα ήταν ξημερώματα, που να 'βρισκα γιατρό Κι όπως στρίβω στο στενό, βλέπω τον πράσινο σταυρό Κι εύχομαι να 'χει κάτι για το αυχενικό Σ' αγαπώ που 'χεις κωλάρα Σ' αγαπώ που ήσουν εκεί Σ' αγαπώ που 'χεις κωλάρα Σ' αγαπώ που είσαι ανοιχτή Σ' αγαπώ που 'χεις κωλάρα Σ' αγαπώ που ήσουν εκεί Σ' αγαπώ που 'χεις κωλάρα Σ' αγαπώ που είσαι ανοιχτή