Fatma

Türkiye de her yıl yüzlerce kadın töre, şiddet ve bir çok nedenden dolayı genç yaşta hayatını kaybetmekte bu utanç hepimizin... Soğuk bi kış gününde sobasız bir çadırda doğmuş Altıncı kız çocuk demişler babası yadırgar olmuş Üçüncü kadından olmuş fatma koymuşlar ismini Demişler ederiz büyüsün bi kaç katırla yolcu Hayat ilk adımda yolmuş saçını Bilmezmiş hiç onun güzel gözlerinde umut varmış Kim karnını doyurdu Sen onun kölesisin demişler O da razı gelmiş yaşıtları ip atlarken Her gün fatma gidip gider koyun güder Bahtsızım demiş ruhuna dokunan ablası Sonra gizli gizli gelmiş yanına sokulan Amcası yaşında bi herifle nikahlanmış On üçünde okul yüzü görmeden Henüz yokken okuma yazması Demişler kaderinden öldürür Yapacağı tek bi hamle onu Töre denen hapse mahkum Aynı yerde kan ve onur Cehaletin karanlığına gömülmüştür evinde Bir de üstüne on beşinde anne olur Yitip giden ölümler yalan Yıkık viran evinden kalan Huzur biraz elinden kayar Zaman kanar derinden yaran Kocası vefat edince denemiş kadın başına büyütmeyi Çocuklarını olmamış ve demişler ki düğünle gir tabuta Kocasının kardeşiyle evlendirmiş töre Geçim derdi tabi sonra büyük şehir O masmavi gözlerinde saklanmış hayat Kocası otur dermiş kalk demeden kalkmazmış ayağa Çocuklarını odalarına saklarmış baya geç saatlere dek Onlar için katlanmış dayağa Fakat yorgun düşmüş anne evine dönmek gerekmiş Vicdanı çocuklarını bırakamamış öfke yer etmiş içinde Zaman dolarken o tek gecekonduda Boşanmak istemiş fakat bu ölmek demekmiş; Fatma polise gitmiş demişler ki koş artık eve Ailesine gitmiş demişler ki kocandır döver Fatma o akşam vurulmuş o akşam defnedilmiş Her mezarına baktıklarında utansın gören