Χωρισμός
Μην το πεις, το ξέρω
Είναι άγριο σαν ξεροβόρι
σαν εφτά χρονών αγόρι στη βροχή
Μην το πεις
Μην το πεις, φοβάμαι
Μες στα μάτια μας κρατάμε λόγια-ποταμούς
που ξεχειλίζουν τη σιωπή
Μην το πεις
Μοιάζουν πέτρες, μοιάζουν ξύλα
μοιάζουνε πεσμένα φύλλα
Σαν καράβια που βουλιάζουν
όλες μας οι λέξεις μοιάζουν
Των ματιών μας η αρμύρα
άγρια θάλασσα πλημμύρα
και τα δάκρυα που στάζουν
κύμματα που μας σκεπάζουν
Μην το πεις, μη φύγεις
Κάθε που μαζί μου σμίγεις
χίλια παραθύρια ανοιγοκλείνει η ζωή
Μην το πεις
Κι αν το πεις τραγούδα
μεθυσμένη μαύρη πεταλούδα
πες το σαν σουξέ μιας μέρας ορφανής
Αν το πεις
