Dostlar (dostlar, dostlar)
Ben yolculuk etmem bir başıma
Bir ikindi vakti can yoldaşıma
Dedim ki, "Geldik"
Dedim ki, "Bak, bak, bak"
Başladı karşımızda
Bir çocuk gibi gülmeye
Bir adım geride ağlayan toprak
Bak incirler
İri zümrüt gibidir
Kütükler zor taşıyor kehribar salkımları
Saç sepetlerde oynayan balıkları gör
Islak derileri
Pul pul, ışıl ışıldı
Ve körpe kuzu eti gibi aktı
Yumuşaktır etleri
Dedim ki, "Bak, bur'da insan toprak gibi
Güneş gibi, deniz gibi bereketli
Bur'da insan gibi verimli
Deniz, güneş ve toprak"
Arkamızda hünkârın ve hünkâr beylerinin
Timar ve zeametli topraklarını bırakıp
Börklüce'nin diyarına girdiğimizde
Bizi ilk karşılayan üç delikanlı oldu
Üçü de yanımdaki rehberim gibi yekpare ak libaslıydılar
Yolparacılar Koğuşu'nda yatan Hüseyin'e benzeyeni dedi ki
"Buradan ta Karaburun'un dibindeki denize dek
Uzayan kardeş soframızda bu yıl incirler böyle ballı
Başaklar böyle ağır ve zeytinler böyle yağlı iseler
Biz onları sırma cepken giyer haramilerin kanıyla suladık da ondandır"
Müjde büyüktü
Rehberim, "Haberi Bedrettin'e iletelim" dedi
Yanımıza Sakızlı Rum gemici Anastas'ı da alıp
Kardeş toprağını bırakarak
Tekrar Ali Osmanoğulları'nın karanlığına daldık
Bedrettin'i İznik'te göl kıyısında bulduk
Vakit sabahtı, hava ıslak ve kederliydi
Bedrettin, "Nöbet bizimdir, Rumeli'ne geçek" dedi
