Eylül 22

Bir eylül günü rüzgarlar eser Yapraklar dökülür Ve ben şarkı söylerim Gözlerim sana benzeyen birini bulamıyor özleyip Bir başkasını görmesi beklenir mi körlerin Bedenim yokluğunda bir ağaç ki gövdesiz Cümlelerimin cümlesinde öznesin 22 Eylül de altı üstü mutluyum neyleyim İlk nefesin sevindirdi bir yaşında bir bebeği Bu fetretin bittiğin de dön emi Beni gözünde bir damla yaş kalmadığında gömebil Gülün gülüşleri bu cana ölüm senedi mi Ölüm her senede bir bu cana gülümsemedi mi Onlar vücutlarını koysunlar ortaya sen edebini Bu aşkı bilmez teraziler hangi biri sen edebilir Tamam deyince tam olmadı yarin hasret halleri Seni görmemi engelleyemez kimse gözümü kör edip Sesini duyamıyor olmam hariç bu en hassas dönemim Ses yürekten geldiğinde sağır nereye yönelir Dünya Dünya hayallerimize sahip çıkmamız gereken Üryan bir rüyadır Öyle değil mi? Bulabilirsen ileri git ama bulamazsan geri gelme Buna bir ilk denir beni bulabilirsen seni vermem Bu kula nedir aşk dediler yasakta dediler Koparmalarına izin verme eti tırnaktan beni senden Kar karıcanın karanlıkta attığı adımları Aydınlatan bir lambanın önünde uçuşup durdu Rüzgar durmayacağına dair söz verirken Eylülün 22sinde bir bankta oturdum Elbet rüzgar sözünü tuttu yolcu da yolunu Omuzlarıma sinsin bir ömür saçlarının kokusu Yalpalayarak yürüdüğüm güzergahım engebelere gebeyken Yetiş ardımdan gir koluma ol umut Bu aklımın zorumu son umudusun solumun Nefes alıp veremiyorsan hasmımdır solunum Benden öncemi gideceksin bu diyarlardan bilmiyorum Beynimi kurcalayan lanet olası soru bu Geldi mevsimleri ağlamanın bak Bana kar kalmaz derdim