อนุบาล

ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นผู้ใหญ่ ได้เรียนรู้ว่าความรักนั้นเป็นยังไง ผ่านบทเรียน ผ่านน้ำตาหลากวิชา เหมือนศึกษามาแล้วจนจบปริญญา ก็เข้าใจว่าชีวิต มีทั้งทุกข์ บ้างมีสุข เมื่อมีพบ สุดท้ายก็ต้องมีการจากลา มีสติ ใช้ความคิด ไม่ยึดติด ต้องปล่อยวาง ทุกอย่างต้องเป็นไป แค่เธอเดินจากไป เพียงเท่านี้ไม่เป็นไร แค่เธอมาทิ้งกันไป เรื่องเล็กน้อย เท่านี้ไม่ถึงตาย เท่านี้เรื่องง่าย ๆ แต่ตอนสุดท้าย ฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ทำกิริยาฟูมฟาย เหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวาน ได้แต่อ้อนวอนเข้าไป ร่ำร้องให้เธอไม่ไป เพราะตอนสุดท้าย ฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ยังมีอาการเสียใจ แม้ควรชินแล้วก็ตาม ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ดั่งใจ ผ่านเลยมาจนวันนี้ จะอายุสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ชินกับความผิดหวัง แม้จะเจอ แม้จะพบมากเท่าไหร่ บ่อยแค่ไหน ยังเจ็บเหมือนทุกครั้ง แค่เธอเดินจากไป เพียงเท่านี้ไม่เป็นไร แค่เธอมาทิ้งกันไป เรื่องเล็กน้อย เท่านี้ไม่ถึงตาย เท่านี้เรื่องง่าย ๆ แต่ตอนสุดท้าย ฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ทำกิริยาฟูมฟาย เหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวาน ได้แต่อ้อนวอนเข้าไป ร่ำร้องให้เธอไม่ไป เพราะตอนสุดท้าย ฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ยังมีอาการเสียใจ แม้ควรชินแล้วก็ตาม ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ดั่งใจ แต่ว่าตอนสุดท้าย ฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ทำกิริยาฟูมฟาย เหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวาน ได้แต่อ้อนวอนเข้าไป ร่ำร้องให้เธอไม่ไป เพราะตอนสุดท้าย ฉันกลายเป็นเด็กอนุบาล ยังมีอาการเสียใจ แม้ควรชินแล้วก็ตาม ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้ดั่งใจ ได้แต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ จะโตเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างเธอ