Twaalf Jaar (feat. Freek Bartels)

Ik werd twaalf jaar gekoesterd Door jouw liefde en jouw blik Maar opeens was alles anders 'T Werd alleen m'n broer en ik Jij verdreef mijn boze dromen, Met een simpel troostend lied. Tot dat jij naar Parijs ging En mij verliet... Nee, twaalf jaar is niet voldoende Nee die tijd is veel te kort Daarin kun je toch niet leren Hoe het leven later wordt?! En ik blijf het wel proberen Maar twaalf jaar is veel te kort Twaalf jaar bracht jij verhalen Over waar je was geweest Ik vroeg: 'mam mag ik mee? Want ik mis jou hier het meest' Jouw laatste kaart geschreven, En je laatste woord aan mij Zijn in Parijs gebleven Mijn jeugd was voorbij... Want twaalf jaar is niet voldoende Nee die tijd is veel te kort Ik heb je niks meer kunnen vragen Jij bent enkel een portret Jij hebt mij nooit kunnen leren Hoe het leven later werd Te kort, Om alleen door te gaan Te kort, Om sterk te staan Te kort Om zelf de weg te gaan Alleen zij Keert het tij Maakt me vrij Twaalf zorgeloze weken Won m'n hart het van m'n hoofd Zij liet mij het paradijs zien Waar ik nooit in heb geloofd Maar ook zij kent jouw verleden Al die pijn en dat verdriet Sluipen langzaam in haar leven En dat wil ze niet... Want twaalf jaar is niet voldoende Nee die tijd is veel te kort Daarin kun je toch niet leren Hoe het leven later wordt?! En ik blijf het wel proberen Maar twaalf jaar is veel te kort Je doorgrondt vaak het geluk pas Als het wegvliegt uit het zicht Haal mij weg hier uit het donker En omarm mij met jouw licht...