Ik doe de ruiten dicht, de deur opslot
Al het ruisen dimt, de wereld stopt
Een paar zinnen gekribbeld op een envelop
Met mijn letters en ne vette rode stempel op
Is het die tweede sigaret die mijn denken blockt?
Of zit ik op een dwaalspoor, slaat het nergens op?
Soms voelt het perfect, ben ik efkes god
Soms bij mijn vertrek al direct kapot
Ben ik ne binnenvetter die wil testen wat er uitkomt?
Ik schraap de bedding, het gaat niet over waar het uitmondt
Ik schrijf en ik schrap en ik blijf bij da blad
Tot ik het eindelijk vat en het voelt alsof ik thuiskom
Sommige doen het voor de shine en de fame
Maar het liefst zit ik helemaal alleen
De ruiten dicht
De deur op slot
Tot mijne naam wordt geroepen en er iemand klopt
De lichten schijnen veel te hevig
En ik weet nie
Wil ik dees nie?
Mijn vingers grijpen naar de reling
Maar ik weet nie
Nee ik weet nie
Misschien wil ik dees nie
Op die moment moet ik denk aan u
71 bij Zaki in die Riddertenue
Ge leek kordaat en evenwichtig als een individu
Maar ge moet kort daarop gedacht hebben "Verdomme wa nu?"
Was het da plotsklaps hard doorbreken met Helena?
Werde voor de leeuwen gegooid in een arena?
Ik las en ge dacht da die bakvissen helemaal geen
Gedacht hadden van wa ge bracht in uw thema's
Maar d'r was ook nog iets anders wa da ge zei toen
Ge wou breed gaan en water bij uwe wijn doen
Ge schreef en ge schrapte, ge bleef bij uw blad
Maar het bleek achteraf dat het allemaal ging pijn doen
Ge wou nie schrijven voor de shine en de fame
Nee, het liefst waarde helemaal alleen
Ver weg van de stress en overprikkeling
De grote werd ne kleine naam achter d'ondertiteling (Damn)
De lichten schijnen veel te hevig
En ik weet nie
Wil ik dees nie?
Mijn vingers grijpen naar de reling
Maar ik weet nie
Nee ik weet nie
Misschien wil ik dees nie
