Yok

Kalabalık ortasında kaybolan bir çocuktum eskiler eskidendi Hayat bana dedi seç bir derdi, geç mi geldim ama hep direndim Her sene farklı bir tarz alışkanlıklar yakamı bırakmaz derken Açtım yelken yeni bir hayata tersine rüzgar ben elendim Korku mu tanımam diyordum tanışma fırsatı verdi hayat Üzerinde koştum düştüm düşün bir kalktım yürüdüm uçtum sırtımda kanat Kafasını kaldırmaz yerden yükseğe çarpacak ilk engele Dengede durmak hayli acayip ufak bir rüzgarla sendele Yine de sen dene giremem her eve dilemeden bile gelememen birde Sevememem seni genetik olabilir diyemeden gider gene de gen biter Bilemem her sefer değilim kent seven dileğim ölmeden pes demen yeter Geçmeden gider bu izler içimde kalır da diyemeden iç çeker biter Yok oluyoruz bu dünyadan birer birer Geceler geliyor ne tasa dert bitiyor sırtımda bir çanta yoldayım hep Siyah beyazdan beyaz siyahtan ayırt edilmiyor zordayım hep Görmüyor gözlerim hipnoz içindeyim tansiyon artıyor sanki içindeyim Kara deliklerin biçim değiştir geçmişi sil ve de geleceğe geç Tükenmek için mi çıktı umutlar ortaya bile bile lades hep aynı Unuttuğumu düşünenler yanılıyor unutmaktan ben hoşlandım artık Mantığa aykırı hareket ettim ve katlandım ben kalmadım aynı Sonuçta var olmanın verdiği mutlulukla başladı hikayem artı Ancak içimde nefret hali sönmedi mani olamam yani Şu insanlara bak kime kim dahil niye biz sabit duralım hakim Niyetim cahillere dert anlatmak kafi gelebilir bariz Tabiri caiz çürüyen ömürleri yaşamak niyetim bir hayli safi Yok oluyoruz bu dünyadan birer birer