Apeutheias

Το τρέχετε τόσο πολύ Που χθες μου χτύπησε την πόρτα Το 'βαλα μέσα, το ξέπλυνα Το γύρισα όπως πρώτα Βαρετοί σαν κούφια μπότα Δεν ψαρώνει κανείς, σ' έχω δει από κάτω Δε μ' ενδιαφέρει ποιος είσαι επί σκηνής Χτυπάω το μέσα μου όσο φαντάζεστε κόντρες Κι αν χρειαστεί εκτελώ απευθείας Δεν περιμένω να μπει από σπόντες Ένα μπούγιο γεμάτο απόντες Που δε χτίσανε ποτέ τους χαρακτήρα Γι' αυτό δημιουργούν περσόνες Δεν έχουμε κοινά, δεν είμαστε κοινότητα Τους ψήνουν τα κοινότυπα Ψάχνουν να βρούνε πρότυπα Δε διαβάζεις τους στίχους Θες απλά κάτι να παίζει Καίγομαι δυο μέρες για να τοποθετήσω τη λέξη σωστά Είσαι προϊόν σε προσφορά Και τ' αράγματα που μου τσαμπουνάς μοιάζουν Με meeting με τα παιδιά απ' τη δουλειά Ποιος το πάει καλά Ποιος θα βγάλει λεφτά, ποιος κινείται σωστά Σε τρων στα ποσοστά ή τους τρως τελικά; Πόσο ζυγίζουνε τα λόγια σου; Έλα να τα βάλουμε κάτω προτού σε σβήσω Πόσο αντέξανε τα πόδια σου; Τα δικά μου τρέμαν' όταν έγραφα το δίσκο Δεν έχω πρόθεση καμία να συγκριθώ Μα δε με ψήνει να τ' αφήσω στη θαλάμη αν οπλίσω Κι αφού μ' έδειξες με το δάχτυλο Κάνε την καλή στον εαυτό σου και μην κρύβεσαι από πίσω Πόσο ζυγίζουνε τα λόγια σου; Έλα να τα βάλουμε κάτω προτού σε σβήσω Πόσο αντέξανε τα πόδια σου; Τα δικά μου τρέμαν' όταν έγραφα το δίσκο Δεν έχω πρόθεση καμία να συγκριθώ Μα δε με ψήνει να τ' αφήσω στη θαλάμη αν οπλίσω Κι αφού μ' έδειξες με το δάχτυλο Κάνε την καλή στον εαυτό σου και μην κρύβεσαι από πίσω Κι εγώ ακόμα δουλειά σπίτι δουλειά Αυτή είναι η γύρα μου Μη με ενοχλείς με κουτσομπολιά Ήρθα να πιω τη μπύρα μου Γύρνα τον αναπτήρα μου Και γύρνα από την άλλη Δεν ήταν Σάββατο βράδυ Στο πιο βαρύ μου κεφάλι Δε μ' είδες ποτέ στα βάρη Αν θες έλα να τα σηκώσεις όμως Ό,τι έχεις γράψει δε σβήνει Κι ίσως σε σβήσει όντως Προσέχω τι λέω δίχως να αυτοπεριορίζομαι Δεν απορώ που οι μισοί απ' αυτούς Στα live ζορίζονται Βρίζονται από το Insta Τα 'λεγε ο ΛεΠα, όλα τα μωρά βγήκαν στην πίστα Και δε λένε να κατεβούνε Βιαστήκανε τόσο ν' ανέβουνε που δίνω πέντε χρόνια Στον καθένα προτού αρχίσουν να πέφτουν Σα κοτόπουλα, το πουλά κι είναι δικαίωμα του Μα είναι τρίτο χέρι εφόσον δεν είναι δημιούργημα του Δε με ψήνει Ωραίο το αμαξάκι σου μα δε βλέπω να φτάνει μακριά Με δέκα λίτρα νοθεία στη βενζίνη Νιώθω το τέλος πιο κοντά από ποτέ Φωνάζω πως δεν ήρθε ακόμα Για ν' ακούσω τον αντίλαλο Ψάχνω να βρω ένα στήριγμα ή κάποιο κίνητρο Μυαλό που γυρίζει δε βλέπει αντίπαλο Κι ό,τι μου λες μου μοιάζει στην καλύτερη ασήμαντο Γιατί από παιδί τεντώνω το σκοινί Κι ας γεμίζω πληγές Γιατί όσο χόρευες γύρω από τη φωτιά που ανάψαν άλλοι Έκοβα ξύλα να 'ρθουν μέρες πιο ζεστές Τα θυμάμαι σαν να 'ταν χθες Μα από χθες δε θυμάμαι τίποτα Αλλιώς δε θα μπορούσα να ζήσω το σήμερα Κι άμα δε φάνηκα σημαίνει ότι κάποτε περίμενα Πιο πολύ απ' όσο θα 'πρεπε κι ας ήξερα Μην ψάχνεις, θα 'ρθει η μέρα που θα καταλάβεις Θα 'μαι απών, γράφω τα άπαντα των προβληματικών Εν μέσω σκοτεινών καιρών κι έχω δεθεί όσο κανείς Για να με νοιάζει αν θα δώσεις το παρών Άντε γαμήσου Πόσο ζυγίζουνε τα λόγια σου; Έλα να τα βάλουμε κάτω προτού σε σβήσω Πόσο αντέξανε τα πόδια σου; Τα δικά μου τρέμαν' όταν έγραφα το δίσκο Δεν έχω πρόθεση καμία να συγκριθώ Μα δε με ψήνει να τ' αφήσω στη θαλάμη αν οπλίσω Κι αφού μ' έδειξες με το δάχτυλο Κάνε την καλή στον εαυτό σου και μην κρύβεσαι από πίσω Πόσο ζυγίζουνε τα λόγια σου; Έλα να τα βάλουμε κάτω προτού σε σβήσω Πόσο αντέξανε τα πόδια σου; Τα δικά μου τρέμαν' όταν έγραφα το δίσκο Δεν έχω πρόθεση καμία να συγκριθώ Μα δε με ψήνει να τ' αφήσω στη θαλάμη αν οπλίσω Κι αφού μ' έδειξες με το δάχτυλο Κάνε την καλή στον εαυτό σου και μην κρύβεσαι από πίσω