Namludaydı Mermim (feat. ETC Production)

Bu şehire yirmi iki yıl evvelinde geldim Sana birşeyler yazmak için yaralarımı deştim Şimdi bana kulak ver ve dinle beni zalim Biliyorum dinlemezsin ellerin oldun yârim Ben on dört yaşımda ortamlarla tanıştım Dost dediğim onca zalim insanla savaştım Yıkmaya çalıştılar ben yinede ayakta kaldım Bunca yaşadığım şeyi usanmadan size yazdım Serseri oldum çoğunuzun gözünde üzgünüm Bunca dert kederle ben yavaşça çürüdüm Siz sıcak yatağınızda yatarken ben üşüdüm Siz evinizde ben ise sokaklarda büyüdüm Ben adaletin doğrularını sokaklardan öğrendim Bu yüzden her yanlışı yazan deli bir şairim Size anlatmaya çalıştığım onca şeyi yaşadım Yaşadığım onlarca şeyi size anlatmaya çalıştım Bedenim çürüdü gitti gırtlağımda sela Bu oğlun bir serseri oldu sen kızma baba Yaşadıklarımı anlatmam gerekliydi usta Ben eskiden böyle değildim iyi hatırla baba Hayat beni bu hale soktu ne hallere geldim Ben hiçbir zaman böyle biri olmak istemedim On yedi yaşımdan beri belimdeydi emanetim Ve o zamandan beri NAMLUDAYDI MERMİM Koskoca yedi yılın acılarını sizlerle paylaştım Hiç usanmadan yorulmadan sıkılmadan yazdım Ve bunu kendim dahil onlarca insana anlattım Kimse anlamadı belki ama ben onca şey yaşadım Şimdi hepsini bir bir hece hece kaleme döktüm Sırtımdan kim vurduysa suratına karşı sövdüm Fakat ben hiç yıkılmadım anne pes etmedim Bu yüzden her gece temiz sayfalarımı kirlettim İntro Bu şehire koskoca yirmi iki yılımı verdim Her zaman namludaydı bir tek mermim Gitmek isteyen kimseyi zorla tutmadı ellerim Giden herkesin biletlerini ben kendim kestim Şimdi kapat gözlerini ağla hadi bu şarkıda Bunca zaman yazdığım şarkılar birazda sana Bana ders verdi bunca yaşanan şeyler usta Herkes bana serseri dedi sen izledin baba Sevdayı yazdı bu kalemim dinleyen olmadı Şimdi ortamı yazıyorum herkes farkına vardı Beni sevmeyen düşmanım bile hayretle izledi Vücudumdaki yaralar siz zalimlerin eserleri Bunca zaman neden kötülediniz ki beni Ben hiçbir zaman sizi kötü bilmedim ki Mürekkebim bitmiyor hala yazıyor bu derdi Beat'im yine bu derdime ortak oldu abi Şimdi hayal yol aldı gitti sezo geri geldi Size bu sözleri yazan hayal değil sezgindi Umarım anlamışsınızdır içimdeki bu derdi Onlara anlatmak için bu yerlere geldim abi Dün gecede ay çıktı ben ışığına daldım Etraf sessiz ve karanlıktı yalnız kaldım Etrafımda kimse kalmadı herkes yol aldı Bu derdi dinlemekten bir çok kişi bunaldı Ben anlattım kaleme oda döktü deftere Doğru söyleyen tek dostum kalemdi anne Yalanı bilmezdi benim yanlışımı düzeltti hep Bu oğlun çakallar sofrasında yine kaldı tek Emanetim belimde anne namludaydı mermi Yeri gelir kulaklarda çınlar boş kovan sesi O zaman ben yerde yatarım kanlar içinde İşte o zaman demekki yenik düştüm bu kadere