Undir stórasteini

Það var eitt sinn ógnarlítið stelpuhró Sem fór oft með mér fram að sjó Hún var klædd í ullarpeysu oná tær Með freknótt nef og fléttur tvær Saman tvö í fjörunni við undum okkur vel Meðan kollan var að kafa eftir kuðungi og skel Og á kvöldin, þegar sólin sigin var Sátum við í næði bæði undir Stórasteini Þar sem hún í leyni Lagði vanga sinn Ósköp feimin uppvið vanga minn Síðan hef ég konur séð í Kaíró Á Mandalay, í Mexíkó Líka þær sem Kyrrahafið kafa í Og eiga heima á Hava-í Sumar klæddust híalíni þegar þeim var heitt En aðrar bara klæddust ekki Yfirleitt- í neitt Alltaf samt í huga mér og hjarta bjó Hún sem klædd í ullarpeysu undir Stórasteini Forðum tíð í leyni Lagði vanga sinn Ósköp feimin uppvið vanga minn Sumar klæddust híalíni þegar þeim var heitt En aðrar bara klæddust ekki Yfirleitt- í neitt Alltaf samt í huga mér og hjarta bjó Hún sem klædd í ullarpeysu undir Stórasteini Forðum tíð í leyni Lagði vanga sinn Ósköp feimin uppvið vanga minn