Dirkie

Hij heette Dirkie Een aardig joch Met z'n haren door elkaar Hij heette Dirkie Onwetend nog Om en nabij de negen jaar Elke dag ging hij vissen Zat hij verloren in het riet En trotseerde de koude Maar zo'n joch dat voelt dat niet Altijd alleen en zelfs geen vriendjes De stilte die de tijd verslindt Tot-ie weer naar huis toe slentert Als tie nergens warmte vindt Hij heette Dirkie Een aardig joch Met z'n haren door elkaar Hij heette Dirkie Onwetend nog Om en nabij de negen jaar Met z'n laarzen in de modder Sloop tie naar zijn stekkie toe Z'n spijkerbroek vol met vlekken Nee Dirkie was nog lang niet moe En dan zat hij in de stilte Dromend in het hoge riet Het leek alsof het water wilde zeggen Dirkie waarom kom je niet Hij heette Dirkie Een aardig joch Met z'n haren door elkaar Hij heette Dirkie Onwetend nog Om en nabij de negen jaar 'T Was op een middag in die zomer Dat hij niet meer naar huis toe kwam D'r had niet eens een plons geklonken Alsof tie pijnloos afscheid nam Alleen het riet was zijn getuige Z'n hengel lag daar met wat snoer Hoe kan ik Dirkie ooit vergeten Hij was wel stil maar toch zo stoer Hij heette Dirkie Een aardig joch Met z'n haren door elkaar Hij heette Dirkie Onwetend nog Om en nabij de negen jaar