Arezo

از نوجووني تنم ميداد بو سيگار آرزوم اين بود برم تو ديوار شب تا صبح طي مشيد رو بيتا شعرام گرافيتي بشه رو ديوار آرزوم بود آرزوم بود آرزوم پام رفت تو پوتينام بزنم بيرون ولي حال خوب كو حال خوب كو حال خوب زدم بيرون بالا سرم آسمون ، دود تو سينم پر راهمون كور گير كردم تو باتلاق آسفالت جاي عبور خيابون ميده به كی شانس حضورو؟ نميرفت تو گوش مردم كار دلی كسشعرم بدی تحويل خفنه اگه داري سابقه ای اينا كه ميخواي بشنوی واقيعن نبودن حادثه ای سر چهار راه صفا با حال مال خراب از يه بچه كار ، خريدم فال معنيه داخلش حقيقت داشت تو معنيش زده بود سيكتير وقتي چيزي تو جيب نی كل زندگي ميدويی واسه پول آخرش هيچيی زدم زير ميز درس تو روازيي كه بودم توي كينه غرق كلمو كج كردم سمت بازار چون زن آيندم ميگفت بايد پر باشه جيب مرد يه چند ماه كردم حمالی خرج كنم كش پا بيت من جون ميكندم كه شنيده شم اونا معروف ميشدن با خوندن از در دافی پس از ما چي انتظار داری دايی مفت دل نميده به كسی قصابی وقتي شعرامو ميگفتم تو پارك منطقه دوازده شهرداری اون موقع ها تازه پشت لبم سبز بود سيگارو ميزدم غلافی نه حوصله پيشرفت داشتم نه حوصله لش طی کردن ناخونام به گا رفت از حرص تيريپ كونت پارس اگه موقع ارادت داشتن بد باشه لحنت يه چي بدتر از بد كم كم اونا كه دورم بودن رفتن عقب ولي لحنم عوض نه نشد اوضاعم سخت تر قبل به بگايی سلام ميداد شصتم فقط يه ردی نميكنه تمدنو كسشعرو با عشق اين جنگل عوض