นอนไม่พอ(SLEEPLESS)

ภาพก่อนนอนของฉันทุกคืน ไม่เคยจะมองเห็นใครคนอื่น นอกจากเธอ (oh, baby) เพราะเธอนั้นทำให้ฉันละเมอ เก็บเอาไปคิดเรื่องเธอ จนพร่ำเพ้อ (ก็ไม่รู้เพราะอะไร) ทุกอย่างที่ทำฉันได้กำลังใจ แค่เพียงเธอมาเมนต์ ถ้าเกิด missed call แล้วโทรกลับ หัวใจฉันคงกระเด็น แต่คงเป็นได้แค่ความคิดในสมอง เพราะเพียงแค่เบอร์โทรเธอ ฉันคงไม่มีวันได้ไปครอบครอง ฉันพยายามอยู่ทุกวัน อยากจะดูดีขึ้นทุกวัน ทั้งลดน้ำหนักกินผัก สารพัดแต่นอนไม่พอสักวัน คิดถึงเธอจนทรุดโทรม สุขภาพฉันแข็งแรง แต่หัวใจฉันอ่อนโอน จะทำยังไงดี จะบอกเธอดีไหม จะทำยังไงดี กลัวเธอไม่เข้าใจ คิดไปคิดมาก็ปาไป ตี 4 กว่า คิดถึงจนลืมมองนาฬิกา ไปนอนไหม บอกตัวเองให้เลิกคิดถึงเธอ ต่อให้คิดถึงจนละเมอ ถึงเธอทั้งคืน เธอก็ไม่รู้อยู่ดี ไปนอนไหม บอกกับใจแต่มันยังไม่ฟัง คำว่ารักมันยังคงดังไปทั้งหัวใจ ข่มตาแค่ไหนสุดท้ายนอนไม่พอ นอนไม่พอ นอนไม่พอ สุดท้ายต้องกลายเป็นคนนอนไม่พอ เธอ อย่าน่ารักมากได้ไหมล่ะเธอ หัวใจฉันรับไม่ไหวละ แค่เธอสิ่งยิ้มมาให้ ใจฉันมันเหมือนเป็นไข้ เจอเธอทุกวัน จะพูดจะบอกอะไร สุดท้ายยืนอึ้งเป็นไข้บนล่ะคนใบ้ ดูเธอไม่สบาย เธออาจป่วยเป็นไข้ที่ชน คนที่ใช่ ถ้าใครทำให้เธอเสียใจ เจอไข้ฟน ฉันคนไฟท์ จะพูดกับเธอว่า ไข้เธอไม่ดาด ขาดเธอไม่ได้ กลัวเธอตอบว่า ฉันไข้ไปดี๊ด คิดไปได้ ฉันมีโอกาสฉันก็อยากบอก ทุก ๆ คืนนอนไม่หลับหรอก แค่เพียง เธอตอบ comment ด้วยการกด like ใจมันล่องลอยไป paradise You're always on my mind วันนั้นที่เราเดินชนกัน คงเป็นเพราะฉันไม่ได้นอนมาหลายวัน หัวใจกับความรู้สึก ฉันทำตัวเป็นหัวหน้า ร่างกายเหมือนโดน OT ทั้ง ๆ ที่ ลาไว้ล่วงหน้า ฉันนอนไม่พอ นอนไม่ได้ เรื่องหัวใจเดือดร้อนกว่า เป็นแฟนกับเธอเมื่อไร ร่างกายค่อยได้วันลา ได้แต่บอกกับตัวเองว่า ไปนอนไหม บอกตัวเองให้เลิกคิดถึงเธอ ต่อให้คิดถึงจนละเมอ ถึงเธอทั้งคืน เธอก็ไม่รู้อยู่ดี ไปนอนไหม บอกกับใจแต่มันยังไม่ฟัง คำว่ารักมันยังคงดังไปทั้งหัวใจ ข่มตาแค่ไหนสุดท้ายนอนไม่พอ นอนไม่พอ นอนไม่พอ สุดท้ายต้องกลายเป็นคนนอนไม่พอ เอาล่ะ เอาล่ะ นี่มันก็ดึกแล้ว เอาล่ะ เอาล่ะ ถึงเวลาที่ต้องไปนอน เอาล่ะ แม้ว่าฝันฉันเหมือนละคร แต่ถ้าฉันไม่ฝันถึงเธอ ฉันก็คงไม่ยอมนอน เอาล่ะ เอาล่ะ นี่มันก็ดึกแล้ว เอาล่ะ เอาล่ะ ถึงเวลาที่ต้องไปนอน เอาล่ะ แม้ว่าฝันฉันเหมือนละคร แต่ถ้าฉันไม่ฝันถึงเธอ ฉันก็คงไม่ยอมนอน ไปนอนไหม บอกตัวเองให้เลิกคิดถึงเธอ ต่อให้คิดถึงจนละเมอ ถึงเธอทั้งคืน เธอก็ไม่รู้อยู่ดี ไปนอนไหม บอกกับใจแต่มันยังไม่ฟัง คำว่ารักมันยังคงดังไปทั้งหัวใจ ข่มตาแค่ไหนสุดท้าย ไปนอนไหม บอกตัวเองให้เลิกคิดถึงเธอ ต่อให้คิดถึงจนละเมอ ถึงเธอทั้งคืน เธอก็ไม่รู้อยู่ดี ไปนอนไหม บอกกับใจแต่มันยังไม่ฟัง คำว่ารักมันยังคงดังไปทั้งหัวใจ ข่มตาแค่ไหนสุดท้ายนอนไม่พอ เธอทำให้ฉันเป็นคนนอนไม่พอ