ข้าวสวยข้าวสอน

คนโบราณได้กล่าวไว้ ว่ากินข้าวต้องกินให้หมดจาน คนกินควรนึกสงสาร คนปลูก ตักข้าวควรตักแต่พอกิน แม่ของฉันพร่ำสอนลูกๆ ถึงเราไม่ได้เป็นคนปลูก แต่ต้องนึกเห็นใจ เพราะข้าวสวย พืช ผลไม้ ผัก ได้มาจากชาวสวน นา ไร่ ต้องลำบากตรากตรำสักเพียงไหน อาบคราบเหงื่อไคล เพื่อให้เรามีข้าวสวยกิน (จำเอาไว้) เพื่อให้เรามีข้าวเหนียวกิน (จำเอาไว้) คนปัจจุบันช่างใจร้าย กินข้าวกินทิ้งกินขว้าง ถือว่าตนซื้อมาเสียสตางค์ เรื่องของกู (เรื่องของมึง) ฉันไม่มีสิทธิ์มาสอนสั่ง แค่อยากเล่าความหลังให้รับรู้ แล้วเอาจานข้าวเป็นครู เรียนรู้สังคมไทย ให้เห็นอกเห็นใจกันและกัน ให้รังสรรค์พฤติกรรมนิสัยใหม่ เห็นคุณค่าทุกคนคือคนไทย อยู่ด้วยความเข้าใจ ในความรักสามัคคี (จำเอาไว้) ในความรักสามัคคี (จำเอาไว้) ข้าวสวย ข้าวสอน อุทาหรณ์แห่งความรักสามัคคี ไทยแลนด์แดนสุขขี แต่ยังมีเรื่องให้สังคายนา (เรื่องของเรา) อยู่ใต้ฟ้าเมืองไทย ช่างมากมาย ร่ำรวยด้วยข้าวปลา เราโชคดีที่ถือกำเนินมา จงแก้กรรมกริยาด้วยจิตวิญญาณข้าวสวย ข้าวสวย ข้าวสอน อุทาหรณ์แห่งความรักสามัคคี ไทยแลนด์แดนสุขขี แต่ยังมีเรื่องให้สังคายนา (เรื่องของเรา) อยู่ใต้ฟ้าเมืองไทย ช่างมากมาย ร่ำรวยด้วยข้าวปลา เราโชคดีที่ถือกำเนินมา จงแก้กรรมกริยาด้วยจิตวิญญาณข้าวสวย ไทยเป็นไทยไปได้สวย ด้วยสามัคคีบรรพชน มองข้าวสวยอย่างแยบยล โยนิโสมนสิการ มองข้าวสวยอย่างแยบยล จะมีข้าวกินตลอดกาล