Nakış (feat. Emar Hoca)

Saçları dalgalıdır, yolları çıkmaz Benim aklım onun evi, bir gün dışarı çıkmaz Onu taç ettim, küçüldüm boynuma düştü adın Günlerim bir takvimin ayaklarına asılı Yollar bir sayfa sokaklar satır hatta Adımlarım kalem olsa, tüm dünyayı dolaşsam da Yine de seni anlatamam yetmez Ama ne yazık, gözünde benliğim bir bakış etmez Döksem içimi sen altında kalır gururum Asırlık bir yalanla kandırdım ruhumu Nasıldım nasıl oldum, boş ver değil mesele? Sen asalet ben hüzün doldurdum keseme Terk ettim güç bela güneşin ülkesini Lakin artık bir anlamı yok gelmesinin Sana ayırdım hayallerimin en ücra tepesini Dünya cehennemin gölgesi mi? Ben kuruttum, yüzüm yaşlandı yıllardır Baş kaldırıp gurura aşk aldım Ekmeğim suyumdun be geç kaldın Önce her şeydim, şimdiyse tek başına aç kaldım Yazdıklarıma anlam akar içi dolar cümlelerin Dökülür tüm özelin, sökülür ruhun Gökyüzünden ittiğin, dileklerimi tutuyorum Yüküm ağır ama sanırım unutuyorum Bir şeyler saklar gibi bakışların Ben ömrüme ruhunu nakışlarım bu bize yakışmadı Saklar gibi bakışların Ben ömrüme ruhunu nakışlarım, bu bize yakışmadı Saklar gibi bakışların Ben ömrüme ruhunu nakışlarım, bu bize yakışmadı Saklar gibi bakışların Ben ömrüme ruhunu nakışlarım, bu bize yakışmadı Saçlarını kesme kadın senden kopmadım Hasretin beni birkaç sahur zorladı Ve şimdi tuttuğum, bütün dilekler hortladı Seversin diye neşeli papatyalar topladım Madem paran azdı, mutluluk satsaydın Kalbine giden bütün riskli yollar sapaydı Korktuğumdan geçemedim ya malum Seni tutmadan bırakmak en büyük hataydı Kaparsa tatlı canını fırtınalar Özlersen haber yolla bende fazla hatıra var Hüzün ucu ucuna yetmek sana artamamak Senlik bir şey yok artık, rahatına bak Sanki topladık semayı Birkaç mevsim iyiydik yine topladık belayı Bu şiir ayrılık temalı Uzaklaş, artık başkasında bul devayı Çalın lan bu gece yürekler kanasın İçin lan bu gece koyu bir sohbet yarasın Güneşle ay arası umut kumbarası Kanlı bir tükürük ciğer can pahası Temellerimi attım çıkarım ömrümün katını Sen kaç sene hatırlarsın gömdüğün kadını Bir daha çalmak mı gelir içinden, kırdığın sazını? Kaç yıl daha hatırlarsın, katilin adını? Hayatım zanlım ile bir mahpusta geçti Görünmeyen yüzünü gördüm o ara gençtim Yaptıklarını hatırladım özlemim geçti Artık senle ayrı bir dünyada olabiliriz pişti (hala) Hayra yormak zorundayım bütün günahları Adını dahi unuttum bir torba dolusu ilaçların Peki sen hangi sokağı seçtin? Bugün de huzur beni teğet geçti Acılar değişmeyecek Bence ağlamayı kes, gözyaşın yetişmeyecek Nemli bulutlarına kar tanesi ekle Beklemeyi bırak artık yaralar değişmeyecek Acılar değişmeyecek Bence ümitlenmeyi kes gözyaşın yetişmeyecek Nemli bulutlarına ağlamayı da öğret Umutlanmayı kes, yaralar değişmeyecek Yaralar değişmeyecek (asla, asla) yaralar değişmeyecek (asla, asla) Hiç yaralar değişmeyecek şimdi (yaralar değişmeyecek) çünkü Bir şeyler saklar gibi bakışların Ben ömrüme ruhunu nakışlarım, bu bize yakışmadı Saklar gibi bakışların Ben ömrüme ruhunu nakışlarım, bu bize yakışmadı Saklar gibi bakışların Ben ömrüme ruhunu nakışlarım, bu bize yakışmadı