Boş bir odada, tek başına
Hiçbir şey yokmuş aklında
Hiçliğin ağırlığı yer etmiş ruhunda
Ne savaş ne kaç yerin dibinde
Yokmuş amaç zihnin içinde
Şaha kalkmış satranç tahtası üzerinde
Bekliyor, bekliyordum
Düşünüyor, düşünüyordum
Bekliyor, bekliyordum
Düşünüyor, düşünüyordum
Bekliyor, bekliyordum
Düşünüyor, düşünüyordum
Şakakları zonklayana kadar
Hiçbir şey olmuyordu
Savaştığım tek şey kendi benliğimdi
Issız bir dünyaydı, bir tek bu çaremdi
Hamlenin ardından, işler kızıştı, bu ben değildim
Yanıldım, kazandım, yenildim
Baştan denedim, yeniden vezirdim
Ne kadar devirdim, o kadar sevindim
Mücadele ettim, oyunu öğrendim
Kendime kefildim, kendimi kaybettim
Aklımı yitirdim, sonunda delirdim
Aklımı yitirdim, sonunda delirdim
Aklımı yitirdim, sonunda delirdim
