Zibaye Mordeh

یه دل می گه برم برم یه دلم می گه نرم نرم یکی از پشت می گه به من که بمیرم از اون شب که زنگ زد تلفنم گفت داش پاشو بیا مامورا افتادن دنبالما الانه که دیگه بگیرنما شایدم بین اینا ببرنما پا برهنه بدون هیچی شده بودم مستو گیجی که نمی شناخت از رو هیچکی رسیدم بین مردومو رفیق گفت نمی بینه نیکامو دقیق نمی دونستم خودمم دقیق کجا رفته بوی عطرش سریع بین خونو دودو فحشای رکیک من موندمو خط خاموش عزیز ترین کس زندیگم ناموسم یعنی دلم می خواست برم پابوسش یعنی مادرم زنگ میزد بهم پدرم در به در گرفت سراغشو که بگیره دلش آروم ولی نمی شه بشه مغزی که دیگه نمی ده بهش راهی که وجودش پیدا بشه گوش کن اینجا خود کاره وله واقعیه داستانم چون زده گره هر چی تلخیه خب برا دله بیدار بودم من همه روزه تا گذشته بود یه دهه برا من یکی شده بود یه صده در به در من بودم یه سره بیمارستان کلانتری پزشک قانونی دادگستری که یهو زنگ زد تلفنمو خنده زد زیر اشکام ولی بزار من بهت می گم بعدشو یادته گفتی که بهم نخندی من مردمو هزار بار گریه کردم از صبح تا شب سکته کردم به یادت مرده رو زنده کردم با ویسات هنوز هی می خندم با عکسات تو خاطرات هی می گردم ول می گردم تا کم شه دردم ایران برات شده مشکی پرچم یه جهان به یادت هی می گن مرگ به کسی که رو تو دست بلند کرد جلو خواهرشون قد علم کرد باتومشو محکم به سر زد بی شرف ناموسمو بد کتک زد نیکا دنیا برات بد رقم زد از دفتر روزگار بد ورق کند یادم نمیره جنازت رو دستم که اینم دزدیدن از رو دستم تا فهمیدم منم از رو بستم با یه ارتش آدم پشت دستم ریختم تو خیابونو راهو بستم بی تو تا ته راهتو هستم انشاالله قبول باشه نزرم قاتل قاتلا خوده مسکدم من نه بت پرستم نه که ساده هستم مشکلم اینه خاکمو می پرستم که تو رو بهش دادم یکی بهم بگه چقدر مستم نمی دونم شاید برزخ هستم نیکا رو بپرستم یا مهسا رو بپرستم بزار بشمرم آمارش رفت از دستم ببخشید یه خورده دیر شد کادوتو بدم آخه می دونی تا حالا به کسی اینجوری کادو ندادم دخترک بی چارم بخواب تلخه داستانم چهل روزه که داغ دارم Rest in peace Nika Shakarami