De wegwijzers vervagen
En dit pad lijkt eindeloos
Ik ben verzand in mijn verleden
Een zijweg ingeslagen
Die ik gisteren ook al koos
Ik tuimel steeds weer naar beneden
Maar Heer, toen ik thuiskwam voor de allereerste keer
Heeft U mij niet gemeden
En weer werp ik mijn afgedragen vodden voor U neer
En U geeft mij nieuwe kleden
Ik geloof in de Weg tot de eeuwigheid
Ik geloof in een hart van goud
Ik geloof in een Deur die geopend blijft
Ik geloof in een God van trouw
Mijn voetstappen vertragen
En mijn benen voelen broos
Mijn knieën heb ik beurs gebeden
Ik blijf mijn doel najagen
Maar geen schot is in de roos
Ik ben zo goed als moegestreden
Maar Heer, toen ik terugkwam na die allereerste keer
Was U mij niet vergeten
En weer val ik gebroken aan de drempel voor U neer
En U deelt met mij Uw eten
Ik geloof in de Weg tot de eeuwigheid
Ik geloof in een hart van goud
Ik geloof in een Deur die geopend blijft
Ik geloof in een God van trouw
Ik geloof in de Herder die bij mij blijft
(Niets kan mij scheiden van Zijn liefde)
Ik geloof in het Lam dat vrijwillig lijdt
(Niets kan mij scheiden van Zijn liefde)
Ik geloof in de Zoon die de angst verdrijft
(Niets kan mij scheiden van Zijn liefde)
Ik geloof in de Rechter die voor mij pleit
(Niets kan mij scheiden van Zijn liefde)
Ik geloof in de Weg tot de eeuwigheid
Ik geloof in een hart van goud
Ik geloof in een Deur die geopend blijft
Ik geloof in een God van trouw
Ik geloof in de Weg tot de eeuwigheid
Ik geloof in een hart van goud
Ik geloof in een Deur die geopend blijft
Ik geloof in een God van trouw
