Bak günün sonunda, herkes kendi oldu
Şu kör yolun ortasında ben gittim, gölgem durdu
Yıllardan eylül şimdi, toprak soğuk günler kısa
Yağmurun ortasında kalmış gibi sığındık akşamlara
Döner gider çocukluğum bak günün sonunda
Nasılsa oldun olduğun şimdi bekler güz kuşları
Sensizliğimde bir güneş yoktu bana
Döner gider çocukluğum bak günün sonunda
Yollar yollar önce, yıllardan geçerken
Ben düşmeden evvel, sökülmüş ceplerinden
Döner gider çocukluğum bak günün sonunda
Nasılsa oldun olduğun şimdi bekler güz kuşları
Sensizliğimde bir güneş yoktu bana
Döner gider çocukluğum
