Ghasam Bokhor

نگاهم یهویی به خطهای رو دستم، هواسش نیست یادگاره اونه خاله قرص های بعد تو حالمو بدتر کرد، نمیدونه مهراب ناراحتی قلبی داره دیره رسیده بودم رفته بود از اینجا قلبم براش بد میزد هنوزم نیمه من بودی نیمه شب و تنها تنهای بد واسم غم میاره لیلا لیلای من خدا، خدای من شاهد برو خوشبخت شی باهاش خدا به همراهت اگه میموندی ستاره ها رو قربونی میکردم خودمو تو اتاق به عشقت زندونی میکردم بهش گفتم شنیدم که میخوای بری گفت آره، گفتم بدون تو میمیرم دستشو گذاشت رو سمت چپ سینه ام گفت آرزو دارم خوشبختیت رو ببینم گذر ثانیه ها رو ساعتم یادآوره التماس نمی کنم برگرد که بار آخره ناسزا میگم به این خاطره ها و خیابونها بی معرفت یادش رفت یه روزی میمردم براش به نازم شراب موهاتو که هیشکی نداره به نازم موهاتو که پیچشو جاده نداره به نازم به زور قلبت که به این لاتی تونست قلب مغرورمو اینجوری به زانو درآره بگو با بی آبروی جلو مردم چه کنم بگو با خطهای رو دست جلو فامیل چه کنم بگو عاشقم بود نسبت به همه بد بین شد بگو بعد تو با این ذهن مریضم چه کنم گره خوردش بعد تو بند ناف غم با من نون لاتی حلاله تو چیکار کردی با من رنگ موی من الان توی برف گم میشه مرد با آبروی شهر حرف مردم میشه تنهایی کنج این خونه داره منو از پا در میاره تو نمیدونی چه سخته که یه مرد بره عشقش رو تنها بذاره گذرت میافته یه روزی به قلبم اون روز میفهمی با دلم چیکار کردم به جونت قسم که پشیمون میشی ولی من دیگه اون روز بر نمیگردم میمونه خاطراتت توو قلبم میافتی یه روزی به یاد حرفم دیوونه چرا انقدر گوشه گیری تقاص چی رو تو داری از قلبم میگیری رنگ زرد رو دوست داشت تو اتاقش همه چی آبی بود عطرهای گرم میزد به تنش عشق دیوونه جذابی بود چقدر غم داره این پاییز لعنتی چقدر بگو چقدر قیمت تو بوده حرف بزن باهام حرف بزن تو نامرد بگو دیگه بگو کی عشقمو برده ترسیدم اما یادت افتادم بی تو من تموم زندگیم مرده ببین اون که به عشقت نفس میکشید اصلا ازش خبر داری که خیلی وقته مرده خبر رسید ازت که با زندگیت سردی یاد من افتادی اما باورش نکردی دیگه رد نمیشم از یه جاهایی هنوز یه نفر با من قدم میزنه تو شهر یه روز میگفتی بدون تو دوام نمیارم ولی قلبمو تنها گذاشتی رفتی پشت پا زدی گناهم چشمات بود، چشماتو نگیر ازم، گه گاهی بیا پیشم حال من خوب نیست اصلا، قلب سوت و کور شهر با تو روشن میشد اگه میموندی پیشم اگه میموندی چی میشد من از بارون من از دریا من از چشمای ماهی ها من از گلدون ایونم که تشنه مونده و تنها مغزم میگفت بسه دیگه ولی قلبم برات بد میزد قلب من شکسته تر ولی اخلاق من مشتی تر میرفت و میرفت ولی هنوز دستای من زخمی تر بارون داره میباره روی گونه های من ببین مرد ولی سابق دیگه قلبی تو این سینه نیست روزا نمیگذره هی میسازه خاطره بد واسم بد جوری رد دادم من بد رو تو حساسم میمونه خاطراتت تو قلبم می افتی یه روزی تو به یاد حرفم دیوونه چرا انقدر گوشه گیری تقاص چی رو تو داری از قلبم میگیری به آتیش کشوندی گلایه ندارم تقاصت همینه که تنهات بذارم مرگ آمد و جان ار بدنم رفت غمت نه در خاک ندیدی که چگونه کفنم سوخت