Bala Oftadan (feat. Nesa Azadikhah)

خرجین چرم رو الاغ کور مردم مرعوب پادشاه زور محفظه تنگه و تعدادمون زیاده نمونده بینمون حتی جای مو همه روییدن از خاک و خون کسی وصل نیست به جایی تو آسمون علف هرزه که می پیچه به ساقمون و کند شده دیگه قیچی باغبون ببین همه ترسیدن منم ترسیدم ولی کنجکاوم می خواستم ترسامو طعمه کنم ببینم چی می چسبه ته قلابم صیدم سنگین بود منو کشید تو منم شل کردم و افتادم من تا وقتی می ترسم هستم من تا وقتی می ترسم آزادم من تا وقتی می ترسم آزادم آینه مو برعکس میگیرم دنیا رو تو دستم میبینم کوه ها دره های آسمونن درختا آویزونن من دارم بالا می افتم من دارم بالا می افتم زمانو پیش میرم مکانو بر می گردم می بینم مردممو فاسد میشن میگندن همه تو جاشونن تکرار باباهاشونن هر چیزی غیر از این بودن اونا رو درک می کردم من دارم بالا می افتم من دارم بالا می افتم صاعقه جوونه زد زمین ابر شد آینه مو چرخوندم بارون تگرگ شد چه شنا نابلدایی تن به آب زدن تو اشکی که تو چشای زمین جمع شد من دارم بالا می افتم من دارم بالا می افتم من دارم بالا می افتم من دارم بالا می افتم من از ترس، نترسیدم از ترس انگیزه میگیرم اصن با من از واهمه هات حرف نزن بترس از هر چیزی که به سمتش میری که این ترس نیست که تو رو داره میکشه عقب نه من گم کردم مرز سیستم و آدما رو ذهنتو بگرد پیدا می کنی ما رو چون ما همه مون تهش به فکر منفعتیم پس باید بریزیم تو خودمون ببندیم دهنا رو تو هم وانمود کن به هر چیزی که نیستی منم وانمود می کنم که باورت کردم اقلاً اینجوری به جایی تو ذهن هم داریم پشت ویترینی که ساختیم از دروغ و فرهنگ اما له له می زنن همه تو سطح شهر واسه یه مدرک یه نشونه به دونه سند که بفهمن کی ان و کجان و چی فکرمی کنن قلباً راجع به هر چی که نمی فهمن منم فکرامو کردم رفتم دورامو زدم حرفمو میزنم بعدم، میرم تهش به درک اگه نمی ترسی بدون داری میری سمت غلط اگه نمی ترسی بدون داری میری سمت غلط