Ipuinetan

Behin ba omen zen ahate txiki bat Desberdina denengandik, Ez zituena moko luze bat Ta bi hegal zabal, polit. Zisne talde batek gonbit, Maitatu zuten gogotik, Haiekin dabil geroztik. Bere burua onartu zuen, Ta ausardi horrengatik: Barrutik zisne bilakatzeak, Edertu zuen kanpotik Murumendiko Mariren berri Konta beharrean nago Seme-alabak ez zituen nahi Bihurtu kristau esklabo. Mari sutu zen zeharo Guztiek zioten klaro: Madarikatua dago! Garbi zuenez, alde egin zuen Gure mundutik harago. Lurrean daude ta infernuan baino Askoz deabru gehiago. Baziren hiru txerritxo ausart Etxe berean heziak, Lasai bizitzen ez zien uzten Otsoaren maleziak. Harrizkoan babes guztiak Etsaiaren gabeziak Aldaketan sinetsiak. Elkarrekiko maitasun harek Egin zitun bereziak. Badaude eta indarrez bota Ezin diren harresiak!