Maleją źrenice dnia
Przysłonięte rzęsami choin
Od myśli do myśli od pnia do pnia
Po ciemku chodzić się boisz
Przed chatą dotykając chust
Kwiatem podstrzesza
Kobieta w słonecznikach
Bieliznę rozwiesza
Kipi rąk oceanem betonowy stadion
Gdy gibki bicz biegnący u mety się zagiął
Na przestrzeni z szafirów i oliwnej wodzie
Statek pod dymem dąży ku
Białej pogodzie
Wszystko wszystko jest na ziemi
Wszystko wszystko jest na ziemi
Wszystko wszystko jest na ziemi
Wszystko wszystko jest na ziemi
W szpitalu zmięte łóżka płonąca pokrzywa
Wślad zębatej gorączki topią się leniwo
Nad wiotszą niż łodygi kolumną obliczeń
Astrofizyk natchnione unosi oblicze
Bijąc młotem w żelazo na niebios otchłani
Murarz przy chmur drapaczu świeci
Jak archanioł
Wszystko wszystko jest na ziemi
Tak wiele, tak mało
Wszystko wszystko jest na ziemi
Tak wiele, tak mało
Wszystko wszystko jest na ziemi
Tak wiele, tak mało
Wszystko wszystko jest na ziemi
Wszystko wszystko jest na ziemi
Tak wiele, tak mało
Wszystko wszystko jest na ziemi
Tak wiele, tak mało
Wszystko wszystko jest na ziemi
Tak wiele, tak mało
Wszystko wszystko jest na ziemi
