Miden

Στον κόσμο που μεγάλωνα με βλέπανε σαν λάθος Την τρέλα μου για τη ζωή την έψαχνα με πάθος Βαρέθηκα να είμαι συνέχεια καθώς πρέπει Στριμώχτηκα στο σύστημα στα όχι και στα πρέπει Φύτεψαν στο νού μου όνειρα που δεν ήθελα Μου έκλεψαν το χρόνο μα μόνο που τον ήθελα Συνήθισα να σ αγαπώ με χέρια σταυρωμένα Και μου 'λεγες συνέχεια Θες να ξυπνάω και να λέω σ αγαπώ Μα δεν μπορώ δεν το μαθα ποτέ αυτό Ήσουν κοντά μου και δεν σε 'βλεπα Ό,τι κι αν κάνω θα θυμίζει τι δεν έκανα Ο κόσμος που μεγάλωσα ήταν παντού λουλούδια Εσένα ερωτεύτηκα και έγραφα τραγούδια Στον Όλυμπο ανέβηκα στις Άλπεις αναρρίχηση Σε μια στιγμή κατάλαβα πως ήταν κατήχηση Μισή ζωή την πέρασα στο ροζ το συννεφάκι Ταξίδια εγώ σου έλεγα και εσύ "κάνα παρτάκι;" Για σένα εγώ θα έφτανα μέχρι Μαδαγασκάρη Μα έλα που χωρίσαμε και μένω στο διάρι Ξένοι λοιπόν βρεθήκαμε κι οι δυο στην ίδια πόλη Τα έπιπλα χωρίσαμε κι ό,τι είχε το σαλόνι Στον ίδιο δρόμο μένουμε και ούτε καλημέρα Εμείς που γνωριστήκαμε μέσα απ την κούνια μπέλα Στον κόσμο που μεγάλωνα άκουγα τον πατέρα Να βρεις κορίτσι μου γαμπρό με χρήμα και αέρα Το χρήμα δεν λογάριαζα αέρα κυνηγούσα Και να πώς τα κατάφερα και με έχει κάνει σούζα Δεν υπάρχει λόγος να νικάει ο πόνος Η ζωή είναι μικρή και θα φύγουμε Κι όπου κι αν βρεθούμε νέα αρχή θα βρούμε Κι όταν κουραστούμε σπίτι θα γυρίσουμε Όσο αυτός με μείωνε τον είχα σαν θρησκεία Κι όταν αυτός κοιμόταν εγώ ήμουν Παναγία Συνήθισα να ακούω τις λέξεις "μη" και "δεν" Και πριν το καταλάβω ένιωθα μηδέν Όσο όμως οι φίλες μου μου γύριζαν την πλάτη Τόσο η τοξικότητα μέσα μου έκανε πάρτι Περνούσαν μέρες κι έχανα όλη τη δύναμή μου Και μια στιγμή αποφάσισα να μείνω μοναχή μου Δεν υπάρχει λόγος να νικάει ο πόνος Η ζωή είναι μικρή και θα φύγουμε Κι όπου κι αν βρεθούμε νέα αρχή θα βρούμε Κι όταν κουραστούμε σπίτι θα γυρίσουμε