Maraton

یه زمان نداشتم پول شام ولی با یه بیسکویت کار مینوشتم توی پارک تنهایی رسیدم و شدم غول رایم الان نوک قلمم قوی تره اَ لوله تانک یه طوری مینویسم میگن سیک مغز بیشتر اَ بهروز وثوقی میزنم هیت لفظ الانو نبین که قلمم میده کَش میرفتم استودیو با سوراخای زیر کفش خط پایانو میدیدم تو این ماراتن بالابر نبود، پیاده اومدم تا بالا برج تو گشنه میخوابی، بگیرن باباتو ولی من واسه عرضه مه برام میشه پاها جفت طرفدارام فقط ازم میخوان قلم دلیمو قوی بار اومدم که تنهایی زدم enemyـمو همیشه دوویدم عقبِ رفیقو ولی هیچ کدومشون ندیدن کمر گِلیمو یادت باشه رفیق نگی بهشون زخمی اَ دلت با اینکه دل مهمه، خوار هرچی منطقه کجائن اونا که میگفتن نمیتونی تو؟ الان fanـمن همه اونا که خندیدن بهم بدون واسه قهرمانی باید قوی باشیا باید حواست باشه پولاتو ندی ساقیا باید برسی چون بهونه س شرایط بدون ژوگو بونیتو میاد اَ زمین خاکیا واسه رسیدن یه زندگیِ سخته هزینه رو بدنِ بَرنده ها یه زخم عمیقه هدفتو ببین و بگو حق من اینه بسه هرچقدر نگاه کردی به دست بقیه اینو یادت باشه رفیق پُر درسه کائنات اوس کریم حواسش جَمعه به قلب عاشقاش یه جا خدا نخواد نمیفته برگی اَ درخت یه جایی هم میریزه یهو صخره با یه باد جاده های پشت سر به گذشته برنگرد برای من محاله گم شدن من راهمو میرم با این همه درد، درد، درد رفیق، استقامت یعنی همون روزیِ تلاش بتادینه برا عقابی که خونیه پراش چشم، یعنی همون قوی ترین دوربین جهان عمر آدم حرکت میکنه رو تیغ زمان بپذیرش اون انرژی که رو به تو میادش اینو بدون طبیعت همیشه خوبتو میخوادش به قول مولانا به شمس توی اون کتابش زخم دقیقا اون جاییه که نور به تو میتابه دنبالم بیا این داستانو برسون به ته اگه واسه آدمی یه جایی دلت بوده تنگ ما آدما نمیدونیم قدر داشته هامونو تو گرما میکنیم هوس زمستون سرد ما آدما هم حاصل جبریم، هم که اختیاریم طالب مدالیم، ولی خب گرم اعتیادیم جیبامون پُر پوله، ولی فقر ذهنی داریم نه اراده آهنی داریم، نه وصل اشتیاقیم همه مون تو زندگیمون یه فصل زشتی داریم همه مون رو بدنمون یه زخم عشقی داریم اینو یادت باشه یه روز من، این رپر ایرانی می شم تتو رو بدن رپرای امریکایی نصیحتم اینه بهت که حرف نزن بی حرکت این حرفا رو با سلولای بدنم میفهمم جا موندن اونا که از هدف میترسن الان در کونمن اونا که مسخره م میکردن من عاشق سربازی ام که اهل صلحه نه اون که رفته حج عمره یا که سر به مُهره یه وقتا عالی میشه با عشق حتی طعم املت باید با قلبت بدویی سمت فتح قله پس جون حاجی بذار کنار غرغراتو بزن تو صورت مشکلت عین بوکسورا مشت رفیق، تو میتونی پاشی، بدویی، برسی یا افسرده باشی، بگیری از دکترا قرص جاده های پشت سر به گذشته برنگرد برای من محاله گم شدن من راهمو میرم با این همه درد