Tribute (Late Latin)

Hic est optimus cantus in cosmō Laudēs Jamprīdem ego et frater meus In viā longa iter fēcimus Subitō effulsit daemon In viā mediā Dum dīxit Cantum optimum in cosmō mī dētis Sunt negantēs jam ēsī Ad meum fratrem Spexī, ac spexit ad mē Et dīximus Certissimē Et cecinimus rem Qua imprīmis mentēs Advenet forte nostrōs Cantio optima in cosmō Fuit cantio optima in cosmō Oc'lōs meōs aspice, facile 'st vīsū Est sīc fātō, nōn rīsō Semel inde bis, ergo It postea bis terque Semel in centum aut mīlle annōrum Quum dat lūcem sōl Ac lūna dat pernox Tum viride crēscunt Nīl attinet ut dīcam Bestia erat stupīta Submīsit ira ad modum Ejus caudae Rogāvit nōs 'angelī, nōnnē?' Negāvimus 'hominēs modo' Nunc cosmī optimus cantus est non Sed sīc laudās dāmus Memorāmus optimum cantus haud Sed laudās clāmāmus Cosmī optimae cantiōnis Cosmī optimus cantus fuit Cantus optimus fuit esto Optimus in ūniversō Papae Lūciferō Amīcī, et sola res, qua plūrimē interest Ā nōbīs cantātum hāc noctū fatī minimē Sonuit huic cantuī simulter Sīc laudās dāmus Sī placet crēdātis Ibi vōs fuisse volō Sīc opīnārī possum Ah, merda Dee, quam amanda Nostra res est, ā nemine standa Ardēns flammae circus Beātus hircus Bene Bene