Ben Almancı Değilim

Almanya treni kalkıyor gardan Gönül ister mi hiç ayrılmak yârdan Almanya treni kalkıyor gardan Gönül ister mi hiç ayrılmak yârdan Ben küçükken düşmüşüz gurbetin yollarına Sene bin dokuz yüz yetmiş üç hayal meyal aklımda Kardeşim Ali yeni doğmuştu minicik bir bebekti kundakta Ve ağlayışları, ağlayışları sanki isyandı zalim gurbet ocağına Babam bizden önce gitmiş Almanya'ya, iki sene sonra bizi de aldırdı yanına "Gözüm arkada kalmasın etrafımda olsun çocuklarım" dermiş anama Mercedes'te işçiydi babam; yüreği bileği kuvvetli, delikanlı bir adam Benim gibi o da severdi hayal kurmayı, kendinden büyüktü belki de umutları Söz vermişti hepimize, kitabın üzerine yemin etmişti; alacaktı kırmızı Mercedes'i "Kız gibi araba" derdi babam, önce gıcır gıcır yıkıyacaksın, sonra bi' de pasta cila çekeceksin Atacaksın çocukları arkaya, koyacaksın Ferdi'nin son kasetini... Eh tabii biraz da açıcaksın teyibin sesini, sonra sonra ver elini Türkiye! Zavallı annem, annem hep evdeydi korkardı sokağa çıkmaya Dil bilmem, yol bilmem der gece gündüz ağlardı Babamın iş dönüşleri bayramımız olurdu, daha o gelmeden soframız kurulurdu Kokusu hâlâ burnumda, buğusu gözümde, kaynayan çorbamızın 'Ah' derdi anam yetmezdi, sonra durur derin bir de 'of' çekerdi Köyün tarhanası olacaktı bey, köyün ekmeği... Her sofrada gözleri dolardı, ve hasretle kabaran yüreği Bir gün hepimize müjde verdi babam, bu bayram Türkiye'deyiz dedi İçim içime sığmadı, sabaha kadar uyumadım Peki ya Mercedes hani kırmızı arabayla gidecektik köye Şaşıracaktı herkes, katırcıların Yusuf küçük dilini yutucaktı Şapkası uçucaktı muhtar emminin, "Bizim Kamil bi' zenginlemiş ki görme" diyecekti Salim ağaya Ağa yutkunucak, başını öne eğicekti... Meraklı Hüsniye'nin ağzı bi karış açık kalıcak, çatlıyacaktı hasetinden... Nazlı bir gelin gibi köyün yollarında gezerken bizim araba Çocuklar çığlık çığlığa koşucaktı peşimizden, "Vay be arabaya bak" diyecekti bi tanesi Bütün köy, bütün köy bizi konuşacaktı, nazara geliriz vallahi demişti anam, kurşun döktürmeli Arabasız nasıl gideriz köye, annem önce ev istemiş, araba her zaman alınırda ev alınmazmış "Ahirette iman, dünyada mekân" derlermiş Türkiye'de, zavallı babam her zamanki gibi fedakârdı Umutlarını ertelemiş, en büyük düşünü bırakmıştı zamana Annem ilk defa bir şey istemişti ondan, geri çevirmedi, yere düşürmedi sözünü Annem mutlu, babam umutluydu, alıcaktı Mercedes'i, alıcaktı... Amcamın çocuklarına çikolatalar alıcaktı babam, dedeme gözlük, nineme çicekli pazen Muhtar Marlboro ısmarlamış, kahvede kâğıt oynarken tütürürmüş bazen Ne çok istiyorum köyüme kavuşmayı, bu kavuşma bitimi olacak acılarımın Yıllarca çektiğim sancılarımın keyifli intiharı Kimse "Ausländer" demiyecekti bana, kimse yabancı Ve Beethoven'in dokuzuncu senfonisini çalmıyacaktı sokaktaki kemancı Frau Bäcker'e ve Herr Müller'e inat, türküler dinleyecektik doyasıya Türküler dinliyecektik, türküler... Arife günü yollara düştük, trendeki herkesde talihsiz bir heyecan var Bense giderek daha da sabırsızlanıyorum, geçmiyordu dakikalar Kim bilir kaçıncı kez saati soruyordum ki anneme, öfkeli bir ses böldü heyecanımı Homurdanarak elindeki gazeteyi uzattı yaşlı bir amca "Bu kadar da olmaz, yazıktır, ayıptır, günahtır" dedi. Neye kızmıştı acaba? Gözüm büyük puntolarla yazılmış habere takıldı: "Ev fiyatları artacak, Almancılar yollarda" Bi' anda gözleri doldu babamın, yumruğunu sıktı, ağlamadı, sustu, "Almancı ha, Almancı..." dedi yavaşca Yüreği kan kustu, sızladı burnunun direği, cız etti içi ve bir anda, bir anda ateşe vermek istedi tüm geçmişi! Almanyada yabancı, Türkiye'de Almancı Bi' anda yaşlar boşaldı gözümden... Biz kimdik? Kendi vatanımızda bile yabancı mıydık yani? Ben Almancı değilim amca, ben yabancı değilim; benim de ciğerim yanık, ezan sesine hasret yüreğim... Benim hücrelerim türkü söyler, ağıt yakar gözlerim, sen görmesen de kınalıdır ellerim Ve tenim, tenim memleket kokar alabildiğine, beni de gozlaklar ağlatır, yakar memleket şiirleri Hüzün beni de soldurur ve bu dert, bu dert beni iflah etmez, öldürür... Ben Almancı değilim, ben Almancı değilim amca, ben yabancın değilim... Vatanıma varır varmaz, önce toprağı öpeceğim Ve yemin olsun ki doğduğum topraklarda öleceğim Doğduğum topraklarda...