Çerçeve Eşiğinin Insanları

Kıyametler karanlık yoluma engel Bavulları topladım geceden merhem Zigana meltem Yaralar derken Başın düşer yerler reva kana Yelten her düşüncenin sonu Neden insana dertler Getirken Derken düştü omzum yere Kovaladım kaçan zamanı Tutamadım zaten olan her güzel Şeyi bulamadım madem ne diye Yaşar insan hayatım kuytu zehirken Yağdı üstüme Nisan Düştüm içimde kaldı sanrı sancı Çaktı çivi Kanlı bitti her şekilde Sandı insan bahtı vahtı Kamara Da yattım bir çift mercana Tabi oldu indirdiğimiz ihaleden dahi Anne katil baba öfke insan Cahil yarına sönle Ebu cahilden Insanoğlu fani indin dünyaya Ihaneti ademe zâni ettin Ihaneti yani Havva'ya teslim Fidanı mahir Yıldım kaldır yoluna bu salgın Ihaneti Dert getirme yorgun Insan konu getirme ibaretinde Telkin yoluma Yıldım kaldır yoluna bu salgın Ihaneti Dert getirme yorgun Insan konu getirme ibaretinde Telkin yoluma Bir katil annenin omzunda Sağ elinde çocuğu var solda Kan izleri kapatmak için kozu var Tozu kapattı nefsi düşmüş Insanın yeterince tanrıya borcun Var yeterince doydu can Yetmeyince sorgu var zaten Olgulara yetesi yok ama ben Hapsettim benliğimi Dizgini Tutamadım onunla boğdular Beni Ve kaçtım ellerinden katillerin Yarına kaldı hayallerim sonu olmayan muhabbetin ayağına takıldı Ruhumu hapsetti dertlerim En sonunda sendeledi kalbim Ve nefsimi heba etti saçlarının Yelleri yolcu ettim gidenleri Soldurdu çiçeğimi tanrının Selleri taşan nehirlerin Damlasında boğuldum Çocukluğumda yoruldum kasımın Son günleri kulağımda üç kelime Tanrım zaten mumlardan bile Korkan bir çocuktum hep Yıldım kaldır yoluna bu salgın Ihaneti Dert getirme yorgun Insan konu getirme ibaretinde Telkin yoluma Yıldım kaldır yoluna bu salgın Ihaneti Dert getirme yorgun Insan konu getirme ibaretinde Telkin yoluma