Laat Mij Het Zijn

Laat mij het zijn Die overblijft wanneer je gaat Zo ben jij het die het wordt bespaard Te zien dat winters blijven komen Ook als wij ons niet meer kunnen warmen aan elkaar Laat mij je overleven, zij het niet te lang Zodat ik je missen kan En ik zal mij er van vergewissen dan Dat het duister zuigt, de leegte trekt Niets ergers dan te moeten wachten En toch klaar te zijn voor het vertrek Laat mij het zijn Die straks alleen ontbijt Met stompe tanden naast de krant Ik kom je dagelijks tekort 'k Sleep mij van spleen naar wee, en wil vooral niet En wil vooral niet dat het beter wordt Mijn lief, mijn lief Mijn lief, mijn lief, mijn lief Laat mij het zijn Laat mij het zijn Laat mij het zijn Geef mij de rouw Ik zal ze dragen voorbij mijn kunnen In alle koppigheid, ik drentel door mijn al te lange dagen Van kop tot teen gehuld in ochtendgrijs En ik zal drinken, hoewel 'k het niet verdraag, op ons Dat we mochten, eventjes bestaan Geef maar aan mij, die eenzaamheid En ik zal onbedaarlijk wenen Wanneer ik met mezelf ga spelen Aan ons denkend, hoe het was 'k Zal van je dromen in detail, en daarna komen En kapot gaan bovenal Mijn lief, mijn lief Mijn lief, mijn lief, mijn lief Laat mij het zijn Laat mij het zijn Laat mij het zijn Ga jij mij voor maar, in die domme dood Ons bed ligt slechter dan het graf 'k Zal naar je tasten in de nacht Jij wordt de leegte die mijn schoot niet past Een mens, een muur die duizendmalen horen zal hoezeer ik jou heb liefgehad