อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าไม่ได้คิดถึงแค่ฉัน

อย่าบอกว่าคิดถึง ทั้งๆ ที่ความจริง เธอไม่คิดอะไร อย่าเอ่ยคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่แค่ฉัน ที่ได้คำนั้นไป รู้ไหมทุกครั้ง ที่เธอทักพูดกับฉัน ว่าคิดถึงฉันต้องห้ามใจเท่าไร เพราะฉันไม่รู้ ว่าทุกครั้งเธอพูดสิ่งที่คิด หรือว่าแค่พูดมันไป แต่เธอคงรู้ดี ว่าในใจที่ฉันมี มันคือเกินคำว่าเพื่อนไปจนไกล ถ้าความจริงแล้วเธอไม่มีใจจะให้กัน ก็อย่าทำแบบนั้นจะได้ไหม อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเธอไม่ตั้งใจ อย่าเอ่ยคำพูดนั้น เพราะฉันพร้อมจะเชื่อ ว่าเธอก็มีใจ อย่าบอกว่าคิดถึง ทั้งๆ ที่ความจริงเธอไม่คิดอะไร อย่าเอ่ยคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่แค่ฉัน ที่ได้คำนั้นไป เพราะฉันคือคนเดียวที่เสียใจ ขอโทษที่ฉันไม่อาจยั้งฟื้นให้คิด กับเธอนั้นเหมือนที่เพื่อนควรจะทำ ขอโทษที่ฉันเก็บไปฝันเพ้อและคิด จนถลำลึกและล้ำเส้นเกินไป แต่เธอคงรู้ดี ว่าในใจที่ฉันมี มันคือเกินคำว่าเพื่อนไปจนไกล ถ้าความจริงแล้วเธอไม่มีใจจะให้กัน ก็อย่าทำแบบนั้นจะได้ไหม อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเธอไม่ตั้งใจ อย่าเอ่ยคำพูดนั้น เพราะฉันพร้อมจะเชื่อ ว่าเธอก็มีใจ อย่าบอกว่าคิดถึง ทั้งๆ ที่ความจริงเธอไม่คิดอะไร อย่าเอ่ยคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่แค่ฉัน ที่ได้คำนั้นไป เพราะฉันคือคนเดียวที่เสียใจ แต่เธอคงรู้ดีว่าในใจที่ฉันมี มันคือเกินคำว่าเพื่อนไปจนไกล ถ้าความจริงแล้วเธอไม่มีใจจะให้กัน ก็หยุดทำอย่างนั้นจะได้ไหม อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเธอไม่ตั้งใจ อย่าเอ่ยคำพูดนั้น เพราะฉันพร้อมจะเชื่อว่าเธอก็มีใจ อย่าบอกว่าคิดถึง ทั้งๆ ที่ความจริงเธอไม่คิดอะไร อย่าเอ่ยคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่แค่ฉัน ที่ได้คำนั้นไป เพราะฉันคือคนเดียวที่เสียใจ