Zjechał do miast
Teatrzyk wojenny
Długie kolejki
Drogie bilety
A telewizje
I stacje radiowe
O teatrze trąbią
Przez całą dobę
Palą mój dom
Serce mam w proszku
Gasić czy uciec
Może stać z boku
Pali się dom
Dom moich przodków
Co umierali
Za święty pokój
W lożach vipowskich
Wielmożni Panowie
W krawatach od prady
Już dawno po słowie
Na głównej scenie
Wojny amatorzy
Kobiety i dziecI
Tym lepiej im gorzej
A na podłodze
I obdartych krzesłach
Siedzi publika
I prosi by przestać
Palą mój dom
Serce mam w proszku
Gasić czy uciec
Może stać z boku
Pali się dom
Dom moich przodków
Co umierali
Za święty pokój
I tylko starzy
Nie przyszli na spektakl
Mówią, że widzieli
I że każdy pamięta
