Παραραραραραρα
Παραραραραραραρα
Παραραραραρα
Παραραραραρα
Ήσουν για μένα πάντοτε εσύ
Ίσως η πιο σημαντική
Κι η πιο καλά κρυμμένη ευχή μου
Περίμενα τόσο να 'ρθεις πάλι να 'ρθεις
Φόρεσα τ' αρώματα ντύθηκα τα χρώματα
Δεν μίλαγα δεν απαντούσα
Νόμιζα ήδη σ' ακουμπούσα
Μ' ανάμεσα στα παραμύθια
Δεν άφησα χώρο για καμιά αλήθεια
Κι έτσι περνάει ο καιρός
Και δε μάθαμε πως να συναντηθούμε
Έτσι περνάει ο καιρός
Και δε μάθαμε πώς και δε μάθαμε πώς
Λαλαλαλαλαλαλα
Ήσουν για μένα αυτή η σιωπή
Που έρχεται πάντα βραδυνή
Μετά το θόρυβο της μέρας
Περίμενα τόσο να 'ρθεις πάλι να 'ρθεις
Έκλεισα τα μάτια μου έσβησα τα φώτα
Δεν μίλαγα δεν απαντούσα
Νόμιζες τότε σ' αγνοούσα
Με ρώτησες κι είπα δεν ξέρω φεύγω
Μέχρι εκεί μπορώ μέχρι τόσο θέλω
Κι έτσι περνάει ο καιρός
Και δε μάθαμε πως να συναντηθούμε
Έτσι περνάει ο καιρός
Και δε μάθαμε πώς και δε μάθαμε πώς
Παραραραραρα ραρα
Παραραραραρα
(Κι έτσι περνάει ο καιρός και δε μάθαμε πως)
Κι έτσι περνάει ο καιρός
Και δε μάθαμε πως να συναντηθούμε
Έτσι περνάει ο καιρός
Και δε μάθαμε πώς και δε μάθαμε πώς
Λαλαλαλαλαλαλα
