ขอให้ความเสียใจฉันหายไปกับฝน

เมื่อเสียงของฝนซาไป น้ำตาข้างในยังคงเปียกปอนหัวใจ คงมีแค่เราที่กอดตัวเราเอาไว้ ปลอบหัวใจว่าต่อไปจะไม่ผิดหวัง ความเหงายังค้างในใจ ทำไมฝนไปแต่ความเศร้าไม่เคยจาง ดั่งกลิ่นของเธอที่ยังคงหอมแต่อ้างว้าง หัวใจเปราะบางจะวันไหนก็ไม่สมหวัง แม้ให้ใจแค่ไหน เขาคงไม่ยอมให้หัวใจ ใจของเขา ต้องกอดกับความเหงา หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม ต้องโอบกอดความเหงาอีกนานแค่ไหน ทำไมความผิดหวังมันจะต้องเลือกฉันเสมอไป แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้ ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน กลิ่นฝนที่ลอยโชยไป ในคืนหัวใจที่ฉ่ำน้ำตาข้างใน ทำฉันย้อนไปในตอนมีเธออยู่ข้างกาย นิทานมากมายที่ไม่เคยได้จบสมหวัง มีหนึ่งนิทานดีดี ดอกไม้ราตรีที่แอบหลงรักดวงจันทร์ เหมือนฉันที่ลองรักใครต้องเจ็บทุกครั้ง กอดความผิดหวังแบบนี้ไปอีกเมื่อไร แม้ให้ใจแค่ไหน เขาคงไม่ยอมให้หัวใจ ใจของเขา ต้องกอดกับความเหงา หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม ต้องโอบกอดกับความเหงาอีกนานแค่ไหน ทำไมความผิดหวังมันจะต้องเลือกฉันเสมอไป แกล้งทำเป็นคนเข้มแข็งต่อไม่ไหว ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้ ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้ ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน