Yine bir zincire sabitlenip de yazıyorum
Dünyanın ekseninden uzaklarda yaşıyorum
Hümanistim demedim, insanlara acıyorum
Eski halime baktıkça satırlarıma kusuyorum
Saçma sapan cümlelerin sahibi neslim
Çıkar şu üstündeki çakma kıyafetleri
Sana şekil veren televizyon telkinleri
Hiç kendin olamadan bitecek varlığın tüm izleri
Sarılır şakaklarına cehaletin çemberi
Asıl şiddet; insanın dilinde büyür beslenir
Elimde mizah dergisi gördükçe söylenir
(Kaç yaşında adamsın oğlum bırak bu işleri)
Örülen duvarlardan geçmiyor bak hislеrin
Sanal dünyalara gömdünüz gülüşleri
Ölüme ne kaldı şur'da gördün düşüncеmi
Söndürdünüz güneşleri gömdüm beyinde düşleri
