Φυλακές

Είμαστε μυαλά ελεύθερα μέσα φυλακές Ξενερωμένοι σαπισμένοι απελπισμένοι απ'το stress Ξυπνάμε για να πάμε στις δουλειές Mετά κοιμόμαστε και βλέπουμε εφιάλτες απ'το χθες Μα υπάρχουν και κάτι μέρες που βλέπουμε όνειρα Και αυτά τα όνειρα αδερφάκο μας αρκούν Για να ξυπνήσουμε έστω με μια ελπίδα πως αύριο όλα θα επιτευχθούν Γάμησε τους Ξέρεις... δεν είμαστε το ίδιο Αυτοί ποζάρουνε μπροστά σε έναν φακό Και διαφημίζουν με σθένος την μίζερη αυτή ύπαρξη τους Με την ελπίδα ο κόσμος να ακούσει αυτούς Αλλά εν τέλη Απ'το χρυσάφι τι σου μένει ρε Μόνο αυτή η μεταλλική υφή στα χείλη Εμένα αν σου πω τι μου έχει μείνει Να ξέρεις από το βάρος ίσως πέσεις και δακρύσεις Έχω φίλους και αδέρφια όμορφους σαν ουρανούς Σημάδια ματωμένα βαθιά σαν ωκεανούς Έναν νου σαν περιστέρι διασχίζει μεσημβρινούς Και ένα τετράδιο παλιό που το γέμισα με ρυθμούς Έχω φίλες που παλεύουν με το στρεςς κάτω απ'το ντουζ Γλυκοκοιταζουν τα ξυράφια με ανεβασμενους παλμούς Μια μνήμη πουτάνα Την πληρώνω συχνά Είμαι και εγώ άλλος ένας μπάσταρδος που τα εξηγώ καλά Είμαστε μυαλά ελεύθερα μέσα σε φυλακές Είμαστε απελπισμένοι απ' το stress Είμαστε ξενερωμενοι από το χθες Ζητάμε ώρες και ημέρες λίγο πιο φωτεινές Ζούμε σε φυλακές Απελπισμένοι από το στρεςς Ξενερωμενοι από το χθες Ζητάμε αλήθειες και ζεστές αγκαλιές 16αρια Γράφουμε μπάρες και κάνουμε οχτάρια Τα βράδια Κάτω από λάμπες στα σκοτάδια Και νυχτώνει Αυτή η μέρα που ξημερώνει ίσως να φέρει ένα φως που με λυτρώνει Διαβάζω στίχους του Παυλίδη λίγο πριν κοιμηθώ Και όταν πεθαίνει η ομορφιά μένει μόνο η φαντασία Ζεστός αέρας με έκανε ναυαγό Και όσο μικραίνω μόνο αυτό θα έχει αξία Και αλήθεια ρε μαλακες πόσα είναι αυτά που ζήτησα Τι ψυχή έχει μια αθώα αγκαλιά Τι τίμημα έχει το να με κατανοήσεις Τι βάρος έχει μια αλήθεια τελικά Πως λεν' στην γλώσσα των πολλών αντε γαμήσου Εμείς το λέμε δείχνοντας την απαξίωση Πως λεν' στην γλώσσα σου θέλω να σαι μαζί μου Εμείς το λέμε στο συναίσθημα γεφύρωση Μα άστους Οι πολλοί δεν έχουν μπέσα Τι μπέσα έχεις άμα δέρνεις το παιδί σου Πόσα χωράει το κουφάρι που λες κορμί σου Απάνθρωπε Είμαστε όλοι απέναντι σου Άστους Οι πολλοί δεν έχουν μπέσα Τι μπέσα έχεις αν σκοτώνεις την δικιά σου Βλέπω αρρώστια ανίατη στη ματιά σου Απάνθρωπε Έχει σαπίσει η καρδιά σου Είμαστε μυαλά ελεύθερα μέσα σε φυλακές Είμαστε απελπισμένοι απ' το stress Είμαστε ξενερωμενοι από το χθες Ζητάμε ώρες και ημέρες λίγο πιο φωτεινές Ζούμε σε φυλακές Απελπισμένοι από το στρεςς Ξενερωμενοι από το χθες Ζητάμε αλήθειες και ζεστές αγκαλιές Εδώ που ζούμε πέθαναν τα χελιδόνια Κρεμάνε παπούτσια από τα κορδόνια Αν παίζουμε σκάκι σίγουρα ήμαστε τα πιόνια Ανθρώποι Είμαστε περίεργα όντα