Γέρνει το δωμάτιο προς τα εσένα όταν είσαι εκεί
Και δεν με νοιάζει αν το εξηγεί η Φυσική
Δεν βγαίνουνε τα νούμερα, δεν έχει λογική
Μα εγώ το νιώθω και όσο με ζαλίζει μου αρκεί
Κι εσύ άλλαξες το θέμα απότομα και κόντεψα να σπάσω
Ήθελα κάτι να σου πω και πάω να το ξεχάσω
Κι ήτανε σοβαρό γαμώ, συγκεντρώνομαι να το βρω
Αλλά είσαι εδώ, κι αυτό το κάνει δύσκολο
Νιώθω μια αμηχανία, παίρνω μια μπύρα και πίνω
Κάθομαι σε μια γωνία και σημασία δεν δίνω
Φτιάχνω δέκα κόσμους στο μυαλό και στους εννιά κερδίζω
Φτάνω στο πιο σημαντικό, χάνω και γονατίζω
Σιχτιρίζω, μέσα απ' τα δόντια, εμένα βρίζω που το βάζω στα πόδια
Σου έχω δείξει όλα μου τα κόλπα
Γιατί ήξερα πως τέτοια δεν θα χρειαστώ μαζί σου
Κι αν δεν είσαι στο πλάνο, μοιάζει χάσιμο χρόνου
Κι αδιάφορο το χρώμα του επόμενου τόνου, πες τους
Πετάμε χρόνια στο να περιμένουμε έρωτες
Με ανθρώπους που δεν ξέρουμε πως πίνουν το καφέ τους
Μιλάω πολύ αλλά δεν λέω πολλά, επαναλαμβάνομαι
Οι λέξεις βγαίνουν εύκολα, όταν δεν νοιάζομαι
Μιλάω πολύ αλλά δεν λέω πολλά, επαναλαμβάνομαι
Μα δεν βγαίνει τίποτα, όταν το χρειάζομαι
Πως να αρχίσω, να στη περιγράψω
Μάτια, χαμόγελο, πορτρέτο της να βάψω
Δεν έχει νόημα, όχι πως είναι ρηχό
Είναι ένα φίλτρο απλά ή το περνάς ή κόβεσαι πριν από αυτό
Μα ο έρωτας δεν είναι εκεί, ίσως βέβαια ο έρωτας να ναι παντού
Να μην αρκείς, να μην αρκεί, ναρκισσιστική διαλλαγή
Στα πιο εύθραυστα παιχνίδια του μυαλού
Εντάξει, ο έρωτας είναι όμορφος
Τόσο όμορφος που είναι κλισέ γιατί όλα τα χουν πει
Μα ο έρωτας κρατάει για λίγο, ένα βήμα, μια στιγμή
Μέχρι να ανοίξει η πόρτα της αγάπης στη καλύτερη
Και στην αγάπη είναι η ουσία να ξέρεις
Γιατί η αγάπη είναι επιλογή εν τέλει
Να κοιτάς τα ελαττώματα του άλλου μες στα μάτια
Και τον άνθρωπο αυτόν διπλά να θέλεις
Να σαι ο καλύτερος εσύ γιατί αυτό αξίζει
Να προσπαθείς να είσαι εκεί για να τον δεις να ανθίζει
Να είσαι στήριγμα για αυτόν όταν μαραίνεται
Να σαι χαρούμενος για αυτόν και άμα φύγει
Μιλάω πολύ αλλά δεν λέω πολλά, επαναλαμβάνομαι
Οι λέξεις βγαίνουν εύκολα, όταν δεν νοιάζομαι
Μιλάω πολύ αλλά δεν λέω πολλά, επαναλαμβάνομαι
Μα δεν βγαίνει τίποτα, όταν το χρειάζομαι
Όσο οι γύρω μου καταναλώνουν content
Στύβω το κεφάλι μου να φύγει η βρώμα
Παίζω ξύλο με την ενσυναίσθησή μου
Κι όσο υπάρχει χρόνος θα ζητάω λιγάκι ακόμα
Γυρίζω κάθε φορά και καλύτερος
Σαν πρωταγωνιστής σε ένα προβλέψιμο action movie
Κλέβω ατάκες από φίλους μου rappers, γιατί
Δεν είχα ιδέα πόσο το άγγιγμα σου μου δινε
Σιχαίνομαι το πόσο και το πως ρομαντικοποιείτε
Την αυτοκαταστροφή σαν να ναι κάτι κουλ
Είναι τοκογλύφος το να γράφεις όταν δεν είσαι καλά
Και πλέον το καταλαβαίνω φουλ
Μιλάω πολύ αλλά δεν λέω πολλά, επαναλαμβάνομαι
Οι λέξεις βγαίνουν εύκολα, όταν δεν νοιάζομαι
Μιλάω πολύ αλλά δεν λέω πολλά, επαναλαμβάνομαι
Μα δεν βγαίνει τίποτα, όταν το χρειάζομαι
