Galata

Issız dar sokakların çıkmazındayım Islak ayaklarla koşsam da tökezler ve bocalarım Sürüklenir, kalkamam prangalı ayağım Uçurtmalara inandım Koptu ipler, hayatın tam ortasında yerde kaldım İplerimden kaldıran bir hayalbazı Tanrı sandım Ne Karagöz'üm ne de Hacivat'ım Güldüremem yok içimde mizahım (yok yok) Demirledim Haliç'e çocukluğumun kağıttan vapurunu Sevemedim saklambaç oyununu Göremedim şu saklananların meçhule giden yolunu Sobelesem de gelir mi Galata'nın rivayetinin sonu durum bu (bu) İçimde kaybolan bir Nevizade ruhu mu? (ha) Yıkılan hayaller mi Çukurcuma yokuşu? (yo) Zaten çoktan kaçmış İstiklal'in huzuru Neyleyim İstanbul'u? Bana her yer Galata'da bir mekan İçi boş bardaklar sırdaş Yakamoz vе de Ay bana yoldaş Kor ateşler yaksın içimi dе öleyim Her yer Galata'da bir mekan İçi boş bardaklar sırdaş Yakamoz ve de Ay bana yoldaş Kor ateşler yaksın içimi de öleyim Son kadeh Galata'ya kısmet Kız Kulesi'ni duymuyo' hasret Duymuyo' hasret Heybeli'de masa kurulur Üsküdar'da üzülürüm Demini almamış çayın kisvesine bürünürüm Ne yolcuyum ne de garip hancı Dindiremem, derinimde bu sancı Muzdarip bi' ruhun içine gizlenir tüm yaralarım Mutlu bir son istemiyle senaryolar karalarım Gün ışığının özlemiyle perdelerimi aralarım Acımasızca hatalarımı bir hışımla paralarım Aynada sahte mi gülüşün? (aha) İkileme daldım ne bu hüzün? (aha) "Benim İstanbul'a garezim var." diyemem tutmuyo ki' yüzüm Bana her yer Galata'da bir mekan İçi boş bardaklar sırdaş Yakamoz ve de Ay bana yoldaş Kor ateşler yaksın içimi de öleyim Her yer Galata'da bir mekan İçi boş bardaklar sırdaş Yakamoz ve de Ay bana yoldaş Kor ateşler yaksın içimi de öleyim