Mosafer

من یاسرم یه قاصدم که عازمم واسه حرف تازه تر که لازمن واسه رپ یه سال و نیمه که دور از وطن و غافل از قافله ام حالا اینا بمونه واسه بعد عازمم باس برم می بینی تیک دارم رو پیشرفت صلح من تا شیش هفت صبح بیدارم و دوباره می خوابم با نیشخند ذوق من یه مسافرم که تو کشور مجاورم ولی فقط اینو خدا می دونه که بعد از اینجا کجا برم این داره بهم مشت می زنه فکر میکنم بهم خوش میگذره شهر فرنگ اون ور آب از دوردست بهتر و خوش تیپ تره حرفام عین عینکه تا واضح ببینی پازل بچینی حاضر بشی تو واسه یه چیزی واقعیت که یاسر کشید رقمی تو بانک ندارم (نه) به احدی باج ندادم (نه) از احدی باک ندارم رو سرم الکی تاج ندارم من واسه این نخوندم که حق فیت بیشتر بدن بذار تا بشینن پای نقد فیلم پیشرفت من تقریبا فهمیدم که با پول و شهرت پز دادن یعنی فوراً فرصت رو مفت دادن بعد زود از قدرت افتادن من نمی گم خوبم ممتازم ولی اینو بدون از من وجداناً تو رپ مولوی استادمه خونم جوهر خودکارمه دستا رو وا کن با من آنن (آنن) اینو می دونی که من و تو با هم (با هم) دنیا توی مشتمونه من قدرت کلمه رو باور دارم میرم بی حد و مرز (میرم، میرم) من میرم تا فتح رپ (دوباره همینو بگو تو) دستا رو وا کن با من آنن (آنن) اینو می دونی که من و تو با هم (با هم) دنیا توی مشتمونه من قدرت کلمه رو باور دارم میرم بی حد و مرز (میرم، میرم) من می رم تا فتح رپ بهم می گی محافظه کارم؟ تو رپ ملاحظه دارم؟ (هه) بگو به کجا رسیدن اونایی که فاز مبارزه دارن همه پخش و پلا یه سری که نئشه خراب یه سری که دنبال بچه عروسکا با کفش طلان! می گی من واسه شهرت می خونم؟ می گی من واسه شو رپ می کنم؟ وقتی که می گی دیگه شُل کرد می دونم اون وقته که شوکّت می کنم من رویا بافم ولی تو رویام عمیقم چون هر چی که توی رویام ساختم دقیقا واسم حقیقت شد فکر من اینه که چقدر فاصله داریم از مرکز مقصد این همه معدن و مخزن این همه هستن مغزن ولی وقتی که دورت دیواره دورت پر بیکاره شدی از این دوره بیزار میری دنبال مهر ویزا جمع می کنن زن و فرزند گوله می رن دم محضر خونه زندگی رو آب می کنن و فردا لب مرزن سرخورده بی عاره می گی این گربه بیماره دردی که عمیقه روی سرطان نمیشه چسب زخم زد دستا رو وا کن با من آنن اینو می دونی که من و تو با هم دنیا توی مشتمونه من قدرت کلمه رو باور دارم میرم بی حد و مرز (میرم، میرم) من میرم تا فتح رپ دستا رو وا کن با من آنن (آنن) اینو می دونی که من و تو با هم (با هم) دنیا توی مشتمونه من قدرت کلمه رو باور دارم میرم بی حد و مرز (میرم، میرم) من میرم تا فتح رپ دو پهلو نمی خوام حرف بزنم فازش زیادی باب شده از بس کلمه ها تند میدو ان پهلو هاشون آب شده ضمن اینکه الکی ادعا نمی کنم و فردا هم اگه بدم رو بگن ضد حال نمی خورم من کلی حرفه تو جیبم من گوله برف رو شیبم من روی صحنه خورشیدم هر روز هفته کوشیدم تا با قدرتِ مختار، جوهرِ خودکار رو روی صفحه دوشیدم تا که بالاخره دیدم اینو می تونم و کلمه رو توی مغز تو چیدم تا وقتی که زندگی کار داشت می مونم مستقیماً در راستاش میدو ام (میدو ام) من پای کارواش می مونم (می مونم) زخمامو بانداژ می کنم حرفامو تک تک یادداشت می کنم مغزمو درگیر داستان می کنم خودِ شب تا صبح فردا با نور لب تاپ کف دفتر رو آسفالت می کنم دیگه زمان صعود و رشد سقف طبقاته از هله هوله هام که فاکتور بگیر که فحش بچه صلواته می بینی قلمه میدوزه زمین و زمان رو پیامش رو میده به پیر و جوانو من و تو کنار همدیگه می تونیم اداره بکنیم مسیر جهان رو دستارو وا کن با من آنن، ههه من یه مسافرم ولی به خیر گذشت فقط خوشحالم که به خیر گذشت این سفر تموم شد