Beton jest szorstki jak nasze dłonie, chłodny jak usta kobiet
a historie które znam mijają się z Bogiem.
Sami mówimy o sobie choć nie ma o czym gadać
o szczyt walczysz latami w pół dnia z niego spadasz w dół.
Przesada w chuj pół na pół i dwa tyskie
nie ważne jakie problemy, za chwilę zapomnisz wszystkie je.
To wszystko czego chce ten dzieciak, tutaj na własnych śmieciach
tak żywot ten nam zleciał.
Na te piękności sprzed lat świat patrzy z wyrzutem
nikt już nie myśli o nich nawet, gdy myśli fiutem.
Po marzeniach został smutek, jedyny skutek tych marzeń
i pub, nasze własne centrum leczenia oparzeń.
Numer 2, z dala od wwa, serce śląska
gdzie przyszłość jak gleba jest ciemna i grząska, wiem.
Tu krótsze są promienie słońca,
jesteśmy inni, nikt nie pokochał nas do końca.
Dopóki jesteś tu ze mną to miejsce coś znaczy,
póki jeden z nas stoi reszta będzie z nim tańczyć
i nawet gdyby cały świat był nam wbrew (wiesz jak jest)
to nasza ziemia nasza matka i krew.
(nasza matka i krew...)
Słońce jest nisko jak my, wiatr chłodzi nasze skronie
gdyby świat nie był okrągły, to byłby jego koniec.
Szorstkie dłonie ścierają pot z czoła
doby są coraz krótsze, coraz ciężej im podołać.
Boga nie wołam już, wiesz? Mam zdarte gardło.
lux ex Silesia w tętnicach carbo
Artur mnie trzyma w pionie, inaczej bym poległ
upadki są coraz głośniejsze i dziwnie znajome.
Skronie pulsują, jak tych paru miast arterie
i dzieci ślepo wierne ślepo wierzą, w co niby pewne.
Niektóre chwile są piękne, to oddech nam daje
a ich wspominanie po latach staje się zwyczajem.
Ciśnienie nie ustaje wiesz, ono wzrasta
zamiast złotówek mamy w kieszeniach korony na kapslach.
Na pamięć znamy te miasta krew obija się o krtań
jesteśmy inni, nikt nie pokochał nas do końca.
Dopóki jesteś tu ze mną to miejsce coś znaczy,
póki jeden z nas stoi reszta będzie z nim tańczyć
i nawet gdyby cały świat był nam wbrew (wiesz jak jest)
to nasza ziemia nasza matka i krew.
(nasza matka i krew...)
