Jangale Tarik (feat. Ho3ein & Reza Pishro)

یک یک دو دو هشت جنگل خوبه، سبزه، طبیعته، آزاده اما تاریک که باشه خطرناکه (تاریک که باشه خطرناکه) جنگل تاریک بده این پاهای سنگینو نگاه عقرب ها نیش زده این تن دیگه لاتیش پره تو جو لاتیش نده هیزمی نفتی هر چی هستی بدون که منم خود آتیشکده (که منم خود آتیشکده) جوری هِیت میده انگار دیده ننشو بغلم انگار بدجوری داغ کرده کلشو قلمم تووی این جنگل تاریک تووی این راهِ وحشی پشت سرِ من بیا، من همشو بلدم جوری هِیت میده انگار دیده ننشو بغلم انگار بدجوری داغ کرده کلشو قلمم تووی این جنگل تاریک تووی این راهِ وحشی پشت سرِ من بیا، من همشو بلدم (من همشو بلدم) وضعیت اگه هزار برابر از این سخت تر هم بشه بهش فکر نمیکنم من مسیح نیستم و بار ها خودمو از روی صلیب زنده میکنم وقتی داشتن شناسناممو میگرفتن چند تا فرشته دورم بود اما هر روز گذشت، سیاه تر شد و بهشت دورم سوخت از سقف بدهی بابا رفت توو هروئین مجبور بودیم کل شهرو بدوییم درگیر باشیم و دردو بجوییم با آس قلب قلب برگ مرگو بِبُریم این جنگل تاریک و داغون بارون به رنگ مشکیِ جادو مثل تحمل زشتی طاعون چوب های توو لجن کشتی ما بود خونه منو رو دریا ساختن بدون انتخاب تووی سرما باختم اما از همینا فردا ساختم و زندگیمو ندادم به چند تا راهزن نمیخواستم توو دریا وایستم اما تصمیم گرفتم دریا باشم حالا ساخته میشن ابرها با من من میتونم هر جا باشم جوری هِیت میده انگار دیده ننشو بغلم گاهی تاریکی را وسیله نیاز نیست نور لازم است، حسن بابا گاهی در عمق زمین، در عمق تاریکی موشِ کور لازم است باشد که همدیگر را با تفاوت هایمان بپذیریم من رو به ماه آروم و حل توو سکوت چاه رو تنم نقشِ کوچه ها و خونه ها رو شعرم خاک و خونِ راه رو به راهست توو چهارچوب شاه پشت سر رفقا، رو به روم هِیترها کون کش ها توو تاریکی از همه بیدارترم چیپ تر میشی بشی هر چی هار تر کاری ندارم که کی چیکار کرد وقتی سرعت نور هَ واسه چی بالگرد؟ خلاصه هلیکوپترو سوار نشدم و اومدم توو عمق تاریکی دنبال جای پای یوفو گذاشتم کنار همه کتاب و آیه های کوفت و زندگیِ سخت شد و ما هم پایه های رو فرم دنبال خایه های اونی که مرگ تنها معجزشه باید هم فقط بخوره تا که خورده نشه توو این اوضاع شب که هیچی، ببین صبح چه لشه حتی توو استخر و پول پُر تخم پشه، پر خارکصه نشئه جوری هِیت میده انگار دیده ننشو بغلم انگار بدجوری داغ کرده کلشو قلمم تووی این جنگل تاریک تووی این راهِ وحشی پشت سرِ من بیا، من همشو بلدم جوری هِیت میده انگار دیده ننشو بغلم انگار بدجوری داغ کرده کلشو قلمم تووی این جنگل تاریک تووی این راهِ وحشی پشت سرِ من بیا، من همشو بلدم از رنگ قلبمه از حقیقتمه از هر نیت سبزیه که از روو خشممه بس که دردشونو خوردی شدن معرفت زده از همین چیزاست هر چی میخوام دَم دستمه سخت میشه حرف زدن وقتی نگاه ها رو میشه خوند فهمید چی توو کله ها میگذره هارن ولی میل ما بیشتره این بار واسه صلح واسه عشق، میشه پل زد تا بهشت باید بخشید درو بست، دیگه قانون ننوشت من توو ترکم خیلی وقته، لق منفی، فاز خنده بدخواهم تکلیف معلومه، اون میگذره ما که بنده اصلاً سلامتی خارکصه ها، همونی که بدی هاشو یاد داد به ما تهش چیشد مال ما رو خورد داد صدا جاش شدیم قوی تر و خود ساخته باز، لول آپ تاییدشو میگیرم از گره هام، لول آپ سنگین تره هر دفعه گره ها، لول آپ مگه داریم تنگ تر از دلِ ما، همش معطل یه نگاه آسمون ها کی بشه بده جا همینه معضل، دنبال دریچه روزن من آماده ام برم اونقدر که همه چیمون بمونه پشت سر من شدم الگوت، نه اشتباهه دیگه فرمول نه تو هندونه بده، نه من امید واهی پایانی پُر نور پس بزار آباد کنم، بزنم و برم بعدی تا اونجا که دارم تصویر، تا اونجا که بشم تعطیل نه برای کف و تشویق، نه برای لوحِ تقدیر من و فکر پل بعدی، جوری ساختتم شل نشم جلو تهدید جوری هِیت میده انگار دیده ننشو بغلم انگار بدجوری داغ کرده کلشو قلمم تووی این جنگل تاریک تووی این راهِ وحشی پشت سرِ من بیا، من همشو بلدم جوری هِیت میده انگار دیده ننشو بغلم