64 Satırda Devr-i Dersaadet

Kaşmir ceketli bi' yazar, toprak yolunda bi' köyün Her şey yavan, her şey son derece kötü Hava on derece falan, güz yazdan çok verecek ödün Tabii ki iyi havalar emanet, tabii ki zor geçecek ömür Yorgundur, girmiştir bi' başına kavgalara gönül Ama yazar, atar içindeki alevli mavralara kömür Bilir ki güç olacak, korkacak, hatta patlayacak ödü Boş yere savaşıp duracak ve günün sonunda almayacak ödül İçinde sonsuz bi' heves, göğsünde yorgun bi' öküz Ensesinde korkunç bi' nefes, neyse ki olgunca özü Zaferi bozgunda yitirmiş olsa da hâlâ sonsuzda gözü Yazar doğru bildiğini, dilemez kimseden korkup da özür Ve şehir çağırır, adama yollar görünür İstanbul kıyamet; cebinde cephane, laflar götürür Savaşır, etmez şikayet; yüzündeki kaslar gerilir Bilir ki her savaşan kazanamaz fakat kaçan herkes yenilir Belki de insan, bu savaş olmadan değersizdir "Kim bilir, belki denememek, yenilmekten değersizdir" Der belki de insan Etse de inkar, etse de bazen tanrıya isyan Dayanıp beklerse baharları gelir elbet nisan İnanır sabırla, dayanır o yüzden, diler ihsan Ama dilenmez kimseden insaf Hâl böyleyken kapanır kapılar yüzüne Bu yaban şehirde herkes yalnızdır çünkü Geceyi sever ama gece biter, bu minvalde pek arsızdır gündüz Der ki "Ne fark eder, yansın yer Zaten yangındır cürmüm, yalnızdır kürküm" Çıkar İstiklal' de bi' tur atar, anlamadığı diller ve sesler vardır Kalabalık içinde duramaz, içinde kıymetsiz yoğun hisler vardır Bi' yanda müzik, bi' yanda eylem, bi' yanda dilenen sabiler, garbın Umursamazlığı yakar ciğerini, şarkta hep gidişler vardır Zaten, bu coğrafyada bitişler vardır Sebebini anlayamaz, işin içinde başka pis işler vardır Büyük caddelerden geçer, um'runda olmaz paradır, maldır Kolay gidişler geniş geniştir, dönüşler hep soğuk ve dardır zaten Der bana "Zorluk yardır zaten" Her güzelde zorluk vardır zaten "Daha yürürüm, yazarım" der, "Malum, dolmadı vadem" Der, yalnızsan karanlıklarında bu acımasız şehrin Ya kal savaş ya yenil, durma çek git Ne senle fazla olacak ne sensiz eksik Anlamsız restin Der belki de fazla Belki de fazlayı sevmek gerek, yetinmemek azla Taş olmak, bi' başkası adına sevinmemek asla "Yukarı çık" der, "En yukarında derinlere rastla" Arkana yaslan Der "Bu kadarı fazla" Der "Ya ben deliyim ya da geri kalan herkes hasta" Kıştan bıktım, bahar bile kesmez artık, ne haber yazdan? Çok gittim zannettim, meğer az gitmiş azdan Kaybolmuş hazlar Benim huysuzluğum hep yastan Biri der "Çalsın sazlar" Biri der "Yar, kalsın, kasma" İsyan etmen boş çok sıkmıyo'sa, dostum, tasman Adam der "Ters bana bu, ben bile bile ruhumu asmam" Sana iyi şanslar E yani şiirde kendine bi' yer bulamaz naçar Yarısı emanet yaşıyordur, kalanların yarısı kaçak Sakinlerinin her yanı yara bere, her yanı faça Her gün yeni bi' darbe vurur şehir ve sarar başa Aklı olan burada duramaz paşam Burada duramaz, kaçar çünkü kendinden vermeden kuramaz yaşam Adam der "Döneyim köyüme, beni buralar aşar" Ve böylece bu öykü burada biter, eyvallah, bu adam kaçar