Που πάνε οι γενναίοι όταν σωπαίνουν
Που κατοικούν οι αλύγιστες ψυχές
Να δούνε τη ζωή τους που τους παίρνουν
Να φίλιωνε το αύριο με το χθες
Τα λάβαρα σε ποιο μαντέμι λιώνουν
Που το σκαρί ξερνάει ο γαρμπής
Οι σκλάβοι το ψωμί τους που ζυμώνουν
Ότι μου λείπουν θέλω να τους πεις
Τους γέροντες με τα λιτά λόγια
Και με τα σκεβρωμένα τα κορμιά
Που βρήκαν την ελπίδα σε υπόγεια
Και την αγάπη σ' έρημα κελιά
Κι εκείνη την Ελένη από την Τροία
Και την Ζαν Ντ' Αρκ στο δρόμο σου αν βρεις
Σε κάποια ερειπωμένη γαλαρία
Ότι μου λείπουν θέλω να τους πεις
Τη μάνα που μοιράζει το φαϊ της
Και τον πατέρα που λιγοψυχά
Εργάτης και ζευγάς και ξωμερίτης
Να πνίγεται στου κόσμου τα βαθιά
Κι εκείνον τον Ιησού το Ναζωραίο
Στο Γολγοθά που ηγείται της πομπής
Το αίμα του να ρέει επί ματαίω
Ότι μου λείπουν θέλω να τους πεις
Πού πάνε οι γενναίοι όταν σωπαίνουν
Ότι μου λείπουν θέλω να τους πεις
