ATHORYVA (feat. Nouga, Indigo, Vrahos, Kid96, Bue, Selfmade & Drew)

Οι σχέσεις στο χέρι του χρόνου Κόκκοι πέφτουν κάτω Σαν Κουασιμόδοι οι λέξεις κάνανε το στόμα ναό Μοιάζουν με quarks οι Mcs Με τέτοια raps έπρεπε να φάμε πρόστιμα Και όταν πεινάς τα πάντα είναι νόστιμα Ερχόμενοι απ' τα μέρη με τα προσωπικά μας πλήγματα Στο μεταβαλλόμενο κόσμο Που σαν από προϊόντα σε απορρίμματα Αλλάζει μορφές Νέα επαγγέλματα επιστήμες Σε παλιά αποφθέγματα ψάχνεις σοφία για νέες ρουτίνες Προβολή του σήμερα από νέες κουρτίνες Τις καθημερινές όλα αργά κυλάνε Πως όμως όλα αργά κυλάνε Ενώ περνάνε από οπτικές ίνες Μεγάλο το πέρασμα από Αρχαίες Αιγύπτους Αρχαίες Αθήνες Τρέχεις μπροστά από νέους άχτιστους Παρθενώνες Άχτιστες νέες Γκίζες τρέχεις Καρτέλες στο tablet οι νέες εφημερίδες Δεν ξέρω αν γράφουν για οικογένειες που τρων από free μερίδες Για τον χάρτινο Morgan Freeman μας πείσαν πως είμαστε όλοι Free men Γεμίσαν brand names γύρω μου τι σκατά μου λέτε για beef ε Να μιλήσω έχω λόγους Αντιλαμβάνομαι είμαι ένοχος Εμφύλιος τρέχει στο αίμα μου Αρετές και απέναντι ο έκπτωτος Ανάγκη σημαίνει φόβος Και φόβος σημαίνει έλεγχος Την πόρτα του στίχου αν περάσεις δεν βγαίνεις ο ίδιος Γίνε άνεμος Δεν έχεις επιλογή απ' το να μείνεις δυνατός Να γίνει τροφή κανείς δεν θέλει προφανώς Στο τόσο θυμό μείνε ήρεμος γίνε άνεμος Κινήσου αθόρυβα μοιάζει με όνειρο Δεν έχεις επιλογή απ' το να μείνεις δυνατός Να γίνει τροφή κανείς δεν θέλει προφανώς Στο τόσο θυμό μείνε ήρεμος γίνε άνεμος Κινήσου αθόρυβα σιωπηλός πόλεμος Αφήνω και πάλι το flow να μιλήσει Δύο χιλιετίες και είκοσι χρόνια Ακόμα δε μάθαμε ακόμα ρημάζουμε φύση Σε κώμα οι άνθρωποι τρέφουνε μίση Φυτρώνει η ζήλεια Με πλαστικές πρήζουν στήθη, καπούλια και χείλια Πίνουν και τρέχουν με χίλια Καρφώνονται κλαίνε οι μανάδες στα σπίτια Μα ποιος είμαι εγώ να κρίνω Και να μείνω με το στίγμα του μαλάκα Σε μια βόλτα μες την πόλη Θα καταλάβεις για πλάκα Το ποιοι κάνουν τα κουμάντα Και το τρέχαν από πάντα Ποιοι έφτυσαν ιδρώτα και ποιοι είναι μόνο brand α Ποιοι θα φέρουνε τα πάνω κάτω στην Ελλάδα 432 κι όχι 440 Το ξέρει η ομάδα και παράγει υλικό Θα φύγουμε από 'δω Από το πλαστικό Σε χορεύω με το flow Μα δεν είναι μόνο αυτό Μου 'μαθαν από μικρό να είμαι ξήγα, να είμαι φλόγα Τέλος ρε τα άτομα που είναι μόνο λόγια Και ρολάρω το σανίδι Σαν τον Vlady Anaporia Τώρα ξέρουμε τα κόλπα Δεν πιανόμαστε κορόιδα Στίχοι μέσα από τα υπόγεια Για αλήτες που έχουν ζόρια Και το ζούνε από σπόρια M' όλο το βάρος στην πλάτη Βλέπω μόνο από το 'να μου μάτι Δεν την είδα ούτε Pac ούτε Marley Είμαι εδώ και φωνάζω fuck illuminati Γαμιέται η κυβέρνηση και κάθε αίρεση Κάθε τσιράκι που κάνει θελήματα Κάθε παράταξη που φανατίζει σε κόμματα για λίγα χρήματα Κάθε ξεφτίλας του Hollywood Kαι κάθε μασημένο σενάριο Κάθε τσογλάνι που δίνει τους φίλους του για ένα γραμμάριο Γαμώ καθετί που τραβά προσοχή Όλοι θέλουνε λίγο από το χρόνο σου Όλοι θέλουν για λίγο να δεις ή να ακούσεις κάτι Για να πάρεις το προϊόν, προϊόν Εποχή της εικονικής πραγματικότητας Υποσυνείδητα σύμβολα προγραμματίζουν τα πρότυπα Την προσωπικότητα Η πυραμίδα του Maslow Όσο ανάγκες προσθέτεις Τόσο σε απομακρύνεις Από τη φύση της τέχνης Οπότε πες μου Tι επιλέγεις Είσαι μαζί μας ή όχι Πιάσε στυλό για να γράψεις να πεις ότι βλέπεις και νιώθεις Θεέ μου σε ευχαριστώ Για το φαΐ και το σπίτι Για την αγάπη που αντλώ Βάζω τη σπάθα στη θήκη Και γονατίζω μπροστά σου Ιδού όλο το μεγαλείο Ανάσα βαθιά να πηγάζει Τη δύναμη εσωκλείω Μέσα στους δρόμους εμείς Από μικροί στη γύρα πάντοτε θα μας βρεις Το σεβασμό που ψάχνεις και επιθυμείς Εμείς το πήραμε toy με τα δόντια και τους μυς Πάντα πιο πάνω το εμείς από το εγώ Για αυτό μην με ρωτήσεις μαλάκα τι εκπροσωπώ Είναι γραμμένο σε στίχους Είναι γραμμένο σε τοίχους Είναι γραμμένο στο δέρμα Ένα, δύο Μέσα στους δρόμους εμείς Από μικροί στη γύρα πάντοτε θα μας βρεις Το σεβασμό που ψάχνεις και επιθυμείς Εμείς το πήραμε toy με τα δόντια και τους μυς Πάντα πιο πάνω το εμείς από το εγώ Για αυτό μην με ρωτήσεις μαλάκα τι εκπροσωπώ Είναι γραμμένο σε στίχους Είναι γραμμένο σε τοίχους Είναι γραμμένο στο δέρμα 1, 2, Τρελοκομείο Ο κόσμος ένα ψυγείο Χαζεύω κενό το τοπίο Αναρωτιέμαι τι κάνω στους μείον εε Ρωτάνε που χάθηκα πάλι (πάλι) Ο αέρας μου μύρισε ζάλη (ζάλη) Θέλω να φύγω απ το χάλι Οι στίχοι μου όπλο, τραβάω τη σκανδάλη και Πέφτουνε κάτω σαν φύλλα Πέφτει ο σπόρος μες τη σαπίλα Μάθε ν' ακούς μετά μίλα (μίλα) Πότε μας σαβούρα, κυρίλα Για την σαβούρα αυτή μην χάνεις το μυαλό σου Μίλησε στον φίλο σου όχι ξανά στο φάρμακό σου Δεν θα λυθούν με υποκατάστατα όλα τα προβλήματά μας Πόσο μάλλον όταν γίνονται η πραγματικότητά μας Λες να μπορώ Λες να το φτάσω Λέτε να δω Μακρινό σχέδιο Σε θέλει υπαίτιο Στον μαύρο χορό Όλοι στον κύκλο Στην μέση το εγώ Το ψέμα γαμψό Γράφοντας μαύρα ποιήματα με σπασμένο στυλό Το μέλλον στην οθόνη λειψό Όπου χάνεσαι ψάχνω και εγώ να χαθώ Διανύοντας Δύσβατη η εποχή γύρω μας Αφήνοντας, αφήνοντας Κακές συνήθειες πίσω μας Σπάζοντας έτσι τον γύψο μας Βγαίνει από μέσα μας ο άγριος Βίσωνας Μας θέλουν ήμερους αποβλακωμένους Βγαίνω έξω απ 'την σάπια ρουτίνα μας Εγώ σου μιλάω Γιατί δεν μου απαντάς Βλέπω πως χάνεται η επικοινωνία μας Με τα ναρκωτικά στα αυτιά πως ν' απαντήσεις Ότι σου πιπιλάγαν άντε τώρα να αμελήσεις Φαλιρισμένοι από όνειρα Τι σου ξημερώνει Από τα μικρά ως τα πελώρια Κομπίνα παγκόσμια μέχρι τα εγχώρια Η ζωή μας κιμάς Και 'γω τρώω την ζωή Δεν με νοιάζει το προφίλ ή το ανφάς Είσαι ξήγα θα είμαι σπαθί Ο άνεμος Μέσα στους δρόμους εμείς Από μικροί στη γύρα πάντοτε θα μας βρεις Το σεβασμό που ψάχνεις και επιθυμείς Εμείς το πήραμε toy με τα δόντια και τους μυς Πάντα πιο πάνω το εμείς από το εγώ Για αυτό μην με ρωτήσεις μαλάκα τι εκπροσωπώ Είναι γραμμένο σε στίχους Είναι γραμμένο σε τοίχους Είναι γραμμένο στο δέρμα Πανικόβλητοι άνθρωποι ψωνίζουν μανιωδώς αγοράζουν Έχεις υπάρξει έχω υπάρξει άνθρωποι που όχι απλά ζουν Όχι απλά zoom Σε πλησιάζω εισέρχομαι πιο βαθιά όχι απλά flow Δια του λόγου σε χτυπάω άνθρωπε όχι για να πονάς (huh) Απ' την άλλη μια σημαία και μια κάμερα πόσα μπορεί να κάνει Φανατισμένη είναι η κάμαρα Ώρα για το δια βίου μας νάνι Τις προσωπικές μου τρύπες Θα χωρέσει η νέα μου δαπάνη Καθώς εμπλουτίζει τον φαύλο κύκλο Το ρηχό και μπλε μας μελάνι Η νέα ντοπαμίνη επιφέρει την πιο όμορφη γαλήνη Τομές σε ένα σκονισμένο σκάκι (αθόρυβα) Δεν γνωρίζουμε το σήμερα και το χθες Κάτω απ' την όμορφη Σελήνη Σαν δορυφόροι γυρνάν οι δείκτες Κουλουριασμένοι άστεγοι σαν πλαστελίνη Γινόμαστε φίδια σε απληστίας λίμνη Νιώθω την δύναμη στα χέρια μου Κι αν λυγίσουμε δεν θα αργήσουμε να επιστρέψουμε Γίνε ο αέρας μου Πάρε την πνοή μου Πάρε το ρεύμα μου Πραγματικό μεταξύ των ανθρώπων όχι το κενό Μόρια ακριβώς από το ίδιο υλικό Με τα βήματα σου καθώς περπατάς Γίνε άνεμος Δεν έχεις επιλογή απ' το να μείνεις δυνατός Να γίνει τροφή κανείς δεν θέλει προφανώς Στο τόσο θυμό μείνε ήρεμος γίνε άνεμος Κινήσου αθόρυβα μοιάζει με όνειρο Δεν έχεις επιλογή απ' το να μείνεις δυνατός Να γίνει τροφή κανείς δεν θέλει προφανώς Στο τόσο θυμό μείνε ήρεμος γίνε άνεμος Κινήσου αθόρυβα σιωπηλός πόλεμος