Βρεγμένα χαρτιά, και λόγια πνιγμένα
Μέσα στου ερωτα το μαύρο βυθό
Και λέω πως δεν γράφτηκαν για εμένα
Για να μπορέσω να περάσω κι αυτό
Που όσα με νοιάζουν
Σε σένα όλα μοιάζουν
Και είναι επικίνδυνο να τα' αρνηθώ
Να κανω ξανα πως δε σε θέλω
Να αποφασίσω να ντυθώ και να βγω
Να μην πιστεύω πως πονάει η αγάπη
Τώρα είμαι μέσα στη νύχτα
Στη μέση του κόσμου
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Πονάει η αγάπη
Και αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω
Κι έτσι είμαι μέσα στη νύχτα
Λουλούδι του δρόμου από σένα κομμένο
Πονάει η αγάπη και αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω
Σα λουλούδι ανθισμένο
Για άλλη αγάπη κομμένο
Αθόρυβα όμως νικάει ο χρόνος
Και είναι επικύνδινo να μείνω εδώ
Το σπίτι μου τώρα είναι ο δρόμος
Για να μπορέσω να περάσω και αυτό
Που όσα με ρίχνουν
Εσένα όλα δείχνουν
Και είναι ανώφελο να το αρνηθώ
Θα κάνω λοιπόν πως δεν σε θέλω
Και θ 'αποφασίσω να ξεχάσω κι αυτό
Που είπες μια νύχτα πως πονάει η αγάπη
Τώρα είμαι μέσα στη νύχτα
Στη μεση του κόσμου
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Πονάει η αγάπη
Και αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά και ελπίδα να περιμένω
Κι έτσι είμαι μέσα στη νύχτα
Λουλούδι του δρόμου
Από εσένα κομμένο
Πονάει η αγάπη
Κι αυτό είναι κάτι
Παρηγοριά κι ελπίδα να περιμένω
Σαν λουλούδι ανθισμένο
Για άλλη αγάπη κομμένο
