Od kiedy nie patrzę na innych
W lustrze widzę w końcu siebie
Czy to przeznaczenie?
Czy tylko marzenia z ubiegłych lat?
Powiedz ilu Ci obiecywało być przy Tobie na zawsze
Ilu nie dałoby sobie rady bez Ciebie
Czy przed tym ostrzegali mnie starsi?
Że gdy dorosnę to przestanę ufać ludziom?
Czemu ciągle żyję gdzieś w chmurach
I choć nie widzę wciąż drogi to chcę nią podążać
Czy to cele? Może, na pewno styl życia
Bo zacząłem grać w nim główną rolę
Teatr Marzeń, wybudowaliśmy go sami
Zapraszamy
